Özet:

İnsan, duygu safiyetiyle doğmakta ve gönül dünyasının beslenmesi istikametinde olumlu veya olumsuz biçimde şekillenmektedir. Kur’an-ı Kerîm; sevgi, inanma, bağlanma, buğz, sevinç vb. ilk temel duyguların, ailenin ve çevrenin yönlendirmesiyle öğrenildiğini kıssaları yoluyla bildirmektedir. Kur’an kıssalarında geçen gençlerin, bu temel duygulara ilave olarak her çeşit duyguyu yaşadıklarının örneklendirilmesi, duyguların bütününün ruhsal bir gıda olduğunu göstermektedir. Gençlik aşamasında zirveye çıkan duygusal karmaşa ve ona bağlı hayaller genci, geleceğini tayin etme ve faydalı olma arayışına sevk etmektedir. Bahsedilen duygu zenginliğinde yer alan dini duygu ise onun son çocukluk çağından itibaren kişiliğinde gelişmeye başlamaktadır. Dini duygu, Allah’ı aramak, bulmak, içtenlikle O’na inanmak ve inancına uygun hayırlı işler yapmak şeklinde ortaya çıkmaktadır. Bu dini hisler, sezgi, akıl ve eğitim yoluyla kazanılmaktadır. Eğitim sisteminin rasyonalizmle sınırlandırılması, gençlerin dini duygularının gelişmesini olumsuz etkilemekte ve onun ruhi ve duygusal dengesini bozmaktadır. Materyalist eğitim sistemi, değer yargılarını değiştirmekte ve benlik duygusu şişirilmiş olumsuz bireyler yetiştirmektedir, nesillerin duygusal ve ahlaki gelişimini zayıflatmakta ve onları mutsuz kılmaktadır. Gencin bozulan ruh sağlığının düzeltilmesi, en doğru yöntemlerin rol modeller eşliğinde uygulanmasını gerektirmektedir. Bu çalışma, en doğruya rehberlik eden Kur’an’ın, gençlik çağına ait bu önemli konuda da sunduğu hal çarelerinin olabileceği esasına binaen hazırlanmıştır. Konu; genel duygular, iman, ibadet ve cinsel duygular çerçevesinde incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler: