Özet:

ÖZET Allah (c.c) Hz. Âdem’den son peygamber Hz. Muhammed (a.s)’a kadar birçok elçi göndermiştir. Bütün peygamberler kendilerine verilen bu ilahi görevi yerine getirmişler ve Allah’tan aldıkları mesajları insanlara ulaştırmaya çalışmışlardır. Onlar bu ilahi görevi yerine getirirken çok farklı tepkilerle karşılaşmışlardır. İçinde bulundukları toplumdan bazıları kendilerine iman etmiştir. Ancak bir kısmı ise daveti kabul etmediği gibi peygamberlerle mücadele yolunu seçmiştir. Bu yolda maddi ve manevi birçok engeller çıkarmaktan da geri durmamıştır. Peygamberlerle mücadele yolunu seçen bu kimselerin daha çok toplumun ileri gelen kişilerinden oluştuğu görülmektedir. Siyasi ve iktisadi açıdan iyi konumlarda bulundukları görülen bu insanlar, peygamberlere ve onlara inanan müminlere karşı büyüklenmişler ve bunu söz ve davranışlarıyla hep dışa vurmuşlardır. Elitist kesimin peygamberlere ve inananlara karşı kibirli bir söylem kullandıkları göze çarpmaktadır. Onların bu üslubunu besleyen en önemli unsurlar, makam-mevki, servet, evlat ve soy-sop gibi görsel figürlerdir. Üstünlük anlayışı, hür ve kölelerden oluşan sınıflı toplumda, hayata bakış tarzını önemli derecede belirleyici idi. Gelenekten tevarüs edilen bu bakış tarzının, yeni din İslam’a ve onun bağlıları Müslümanlara karşı gösterilen tepkilerin arka planını oluşturduğu görülmektedir. Öyle ki, bu yaklaşım, kimi Mekke ileri gelenlerinde kendilerinin uhrevî konumunu gösteren bir ölçüt haline getirilmiştir. Dünyevi güzellikler, Allah katındaki değerin göstergesi olarak kabul edilmiştir. Hz. Peygamberin peygamberliği de bu temelde geliştirilen itirazlara konu olmuştur. Bu makalede elit kesimlerin tarih boyunca peygamberlere ve Mekke özelinde Hz. Peygamber (a.s)’a yönelttikleri sınıfsal tepkiler değişik boyutlarıyla ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler: