Abstract:

Arapça Kur’ân’ın dilidir. Bu sebeple ilgilenilmeye ve özellikleri araştırılmaya değer bir dildir. Arapça’nın kural ve kaideleri, diğer diller arasında ona müstesna bir yer kazandırmıştır. Zira sarf ve nahvin yapıları, i’râb kaideleri, kelimelerdeki çokanlamlılık, ta’rîb, terâdüf, geniş müfredatı, çok ince manaları ifade edebilme kabiliyeti ve somut manaların bile isimlendirilmiş olması gibi daha nice özellik sebebiyle, Allah Teâlâ, bütün insanları muhatab alan Kur’ân-ı Kerim’i bu dil ile göndermeyi takdir etmiştir. Bu sebeple, yeterli derecede Arapça bilmek, nassların anlaşılmasında gerekli olan şartların en başında yer almaktadır. Zira yeterli derecede Arapça bilmeyenler, dini esas mecrasından saptırabilmektedirler. Bu araştırmada, Arapçanın vaz’ının kaynağı (tevkifî ya da ıstılahî oluşu) üzerinde durulmayacaktır. Ancak, onun bazı özellikleriyle beraber, Kitap ve Sünnet’en elde etmiş olduğu kazanımları gözler önüne serilecektir. Bunun yanında, O’na ifade zenginliği kazandıran hususiyetleri ve apaçık Arapça olarak indirilen Kur’ân-ı Kerim’in anlam zenginliğinin birçok sebeplerinden birkaçı kısaca açıklanacaktır. Kur’ân-ı Kerim, Allah Teâlâ’nın İlmi ve Kelâmı olması cihetiyle, sonsuz bir anlam zenginliğine sahiptir. Bu sonsuz ilim ve dolayısıyla sonsuz manalar ise sınırlı olan lafızlarla, ancak remzen ifade edilebilirler. Remiz olan bu lafızların yüklendiği manalar da sonsuzdur. Zira sonsuzun sınırlıya taksimi yine sonsuzdur. Diğer bir ifadeyle, denilebilir ki; insanlar tarafından kullanılan dil, insanların ilmi ve kudreti gibi sınırlıdır. Ancak ????????? (müttala’) vasfından dolayı, Kur’ân-ı Kerim lafızlarının anlamları sınırsızdır.

Keywords: