Özet:

Kıbrıs meselesi Türkiye’nin yıllarca devam eden bir sorunu olmuştur. Lozan Antlaşması’ndan sonra Kıbrıs, İngiltere hâkimiyetinde kalmıştır. Bundan sonra Türkiye, Kıbrıs’a müdahale etmeyi düşünmemiştir. İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra İngiltere, politika değiştirmiştir. Hâkimiyetindeki topraklardan yavaş yavaş çekilmeye başlamıştır. Bu sebeple Kıbrıs meselesi üzerinde Türkiye ve Yunanistan’ın da yer aldığı bir nüfuz mücadelesi başlamıştır. İngiltere, Kıbrıs’ta kaldığı sürece Türkiye, herhangi bir mücadeleye girmemiştir. İngiltere’nin Kıbrıs’tan çekilmeyi düşündüğü anda Türkiye, Kıbrıs üzerinde söz sahibi olmayı istemiştir. Zira Türkiye’nin Kıbrıs’a coğrafi ve tarihi yakınlığı bunu gerektirmektedir. Bu andan itibaren Türkiye ve Yunanistan arasında Kıbrıs konusunda ciddi ve şiddetli bir rekabet başlamıştır. Türkiye’nin amacı, Kıbrıs’ta yaşayan Türklerin ezilmemesidir. Yine İngiltere, Kıbrıs’tan çekilecekse Türkiye’nin olmadığı bir çözüm yolu düşünülemez. Türkiye bu doğrultuda adımlar atmaya başlamıştır. Ancak sorun oluşturan ve işi çıkmaza süren bir anlayış takip etmemiştir. Ilımlı bir politika izlemiştir. Menderes-Boyd görüşmeleri de ılımlı politikanın bir gereği olmuştur. Menderes-Boyd görüşmelerinde Türkiye ve İngiltere’nin karşılıklı ılımlı politika izlediği görülür. Birbirlerini kırmamaya çalıştıkları ortadadır. Boyd, Menderes’in isteklerini yerine getirmeye çalışmaktadır. Menderes de Boyd’un konumunu zayıflatmamaya çalışmaktadır. Görüşmelerin önemli bir yanı artık Türkiye’nin taksim tezini desteklemeye başlamasıdır. Çünkü Türkiye, 1956’ya kadar devam ettirdiği Kıbrıs politikasını bu andan itibaren değiştirmiş olmaktadır. Bu bakımdan Menderes-Boyd görüşmeleri Kıbrıs meselesi tarihinde önemli bir konumdadır.

Anahtar Kelimeler: