Özet:

Türk İslâm edebiyatı geleneği çerçevesinde Hz. Peygamber’in doğumu, manevî yaşam tarzı, mucizâtı, şahsiyeti ve ölümü üzerine birçok eser kaleme alınmıştır. O’nun hayatı etrafında meydana getirilen eserler ya müstakil olarak kaleme alınmış ya da yazar meydana getirdiği eserinin bir bölümünü bazı nazım şekilleri altında, Hz. Peygamber’in mucizeleri veya vasıflarına ayırmıştır. Hicretten yaklaşık bir yıl önce, Recep ayının 27. gecesinde zuhûr eden Mi’râc hadisesi; Hz. Peygamber'in, ilahî sevk ile Mescid-i Haram’dan Mescid-i Aksâ’ya ve nihayetinde Yüce Allah ile görüşüp, bazı ilahî emirleri almasından müteşekkildir. Bu hadise birçok yazar ve şair tarafından kaleme alınmış; zamanla “Mi’râciyye, Mi’râc-nâme” adı altında eserler meydana getirilmiştir. Zaman içinde belirgin özellikler kazanan mi’râciyeler XI. yüzyıldan itibaren çok fazla rağbet görmüş, manzum-mensur karışık veya manzum şekilde yazılmış metinler halinde gelişimini sürdürmüştür. Şairlerin coşkulu bir söyleyiş ve yer yer didaktik özelliklerle dolu olarak kaleme aldıkları mi’râciyeler, mi’râc mucizesini anlatmaları nedeniyle, çoğu zaman sanatkârane bir üslûpla yazılmışlardır. 19. yüzyılın ortaları ile 20. yüzyılın başlarında yaşamış, Kerkükî Abdüssettâr Efendi (1858-1932) de tercî’-i bend nazım şekliyle bir Mi’râciye kaleme almıştır. Nakarat beyti; Rûz u şeb zikr-i lisânımdır salât ile selâm Ol mübârek rûhına ey Hazret-i fahrü’l-enâm olan mi’râciyyede şair, Hz. Peygamber’e duyduğu derin sevgi ve muhabbeti samimî, coşkun ve lirik bir şekilde dile getirmiştir. Bu yazıda, mi’râciye türü ve mi’râciyenin Türk edebiyatındaki yeri, tarihî gelişimi ve Türk edebiyatında yazılmış belli başlı mi’râciyeler hakkında bilgi verilecektir. Daha sonra, müellifin hayatı bahis konusu edilecek, şairin daha önce üzerinde durulmamış olan Mi’râciye’si şekil ve muhteva husûsiyetleri açısından incelenip; eserin transkribe edilmiş metni ve günümüz Türkçesine çevirisi verilecektir.

Anahtar Kelimeler: