Abstract:

Türk edebiyatı için önemli bir değer olan Hulki Aktunç, şairlik, yazarlık, ressamlık gibi alanlarda eser veren bir sanatçıdır. Aktunç, bu çok yönlülüğüyle dikkat çeker. Türk öykücülüğüne üslubuyla farklı bir bakış açısı kazandırır. Öykülerinde gelenek ve geleceğe ait unsurları başarılı bir şekilde sentezler. İlk dönem öykülerinden Gidenler Dönmeyenler, Kurtarılmış Haziran eserlerinde ilk olmanın verdiği bir acemilik sezilirken Ten ve Gölge, Bir Yer Göstericinin Hayatı, Güz Her Şeyi Bilir adlı öykü kitaplarıyla bu acemilik yerini usta bir kalemin oturaklı anlatımına bırakır. Özellikle Ten ve Gölge adlı eserinden itibaren öykücülükte yakaladığı başarı belirgin olarak kendini gösterir. Anlatımına imgelemin hâkim olduğu öykülerinde yalnız, aidiyetsiz, kaçış arzusu içinde olan kahramanlara ağırlık verir. Küçük insanın dünyasına ağırlık veren Aktunç, bireyselliğin öne çıktığı öykülerde yalnızlıkla örülü bir anlatımı tercih eder. Öykülerine tematik olarak bakıldığında yalnızlık, kaçış, aidiyetsizlik, arayış temaları öne çıkar. Aktunç, bilinç akışı, iç monolog gibi teknikleri sıkça kullanarak bu temaları ele alır. Yazar, dili kullanmaktaki başarısı ile de dikkat çeker. Bu başarısının arkasında, Türkçe’ye hâkimiyetinin payı büyüktür. Bu durum onun, Büyük Argo Sözlüğü adıyla bir sözlük yazmış olmasıyla da tescillenmiştir. Yazarın öykücülükte olduğu kadar şairlikte de başarılı olması ve bilinmesi, dile olan bu hâkimiyetiyle açıklanabilir. Bu çalışmada Hulki Aktunç’un öykülerinde öne çıkan ve en çok işlenen yalnızlık, aidiyetsizlik, kaçış, yabancılaşma gibi birbirine çok yakın ve bütün olarak bakıldığında birbirini tamamlayan temalar başlıklar halinde ele alınarak değerlendirilmeye çalışılacaktır.

Keywords: