Görüntüleme
150
İndirme
31
XIX. Yüzyılda Osmanlı Devleti eski ihtişamını kaybetmesi, askerî gücünden uzaklaşması, siyasi ve idarî bir çok sorunla karşı karşıya kalması Avrupa devletlerinin Osmanlı’nın içişlerine ve özellikle de sınırları içinde yaşayan gayrimüslim unsurlara sıklıkla müdahale etmelerine imkan tanımıştır. Egemenlik haklarına gölge düşüren bu durum karşısında Osmanlı devlet adamları, Batılı devletler ve kendi tebaası huzurunda 1839'da Tanzimat Fermanı’nı ilan ederek devletin yönetim felsefesinde önemli değişikliklere gitmişleridir. Böylelikle, müslim ve gayrimüslimler arasında mal, namus ve can güvenceleri ile vatandaşlık hak ve ödevleri bakımından eşitlik ilkesi kabul edilmiş, ikinci sınıf vatandaşlık uygulaması son bulmuştur. Bu çalışmada, Ahmet Mithat Efendi’nin Mesâil-i Muğlâka (1898) adlı romanında, gayrimüslim karakterleri nasıl ele aldığı ve onları romanında nasıl konumlandırdığını dönemin tarihsel ve politik gelişmelerinin arka planı ve yazarın bu konuda benimsediği ideoloji ile ilişkilendirilerek incelenmiştir. Ahmet Mithat, romandaki gayrimüslim unsurları farklı bir kimlik olarak keskin bir şekilde ötekileştirmese de İslam normalarını, ahlak kurallarını ve dindarlık unsurunu ölçüt olarak almıştır. Olumlu karakterleri dindar olmalarına, ahlak ve namus kavramlarına önem vermelerine göre çizdiği tespit edilmiştir. Buna karşın Ahmet Mithat, bu anlayışla bağdaşmayan karakterleri ise olumsuz karakterler olarak konumlandırdığı görülmüştür. Bu bağlamda, romanın Fransa’da yaşayan, gayrimüslim karakterleri mensup oldukları Hristiyanlık dinine göre kategorize edilmemiş, İslam’ın temel hususlarından biri olan ahlaklı ve namuslu olmalarına göre romanın kurgusuna dahil edilmişlerdir. Bununla birlikte, Ahmet Mithat’ın romanda idealize ettiği tip olan Abdullah Nahifi’nin örnek tavırları ile Osmanlı Türk-İslam düşünce ve ahlak anlayışının temsilcisi olduğu da açık ve net bir açıdan okuyucuya sunulmuştur.
The XIX. In the century, the Ottoman State lost its ancient glory, withdrawed from its military power, faced with many political and administrative problems allowed European states to frequently interfere with Ottoman's internal affairs and especially with the non-Muslim elements living within its borders. In the face of this situation that shadowed the rights of sovereignty, the Ottoman state men, in the presence of the Western states and their own tebaas, in 1839 proclaimed the Tanzimat Ferman and made significant changes in the government's administration philosophy. Thus, the principle of equality between Muslims and non-Muslims in terms of assurances of goods, goods and lives and citizenship rights and duties was accepted, second-class citizenship practice has ended. In this study, in Ahmet Mithat Efendi's novel Mesâil-i Muğlâka (1898) he studied how non-Muslim characters dealt with and how he placed them in his novel by linking the background of the historical and political developments of the period and the ideology the author adopted in this regard. Ahmet Mithat, though the non-Muslim elements in the novel did not strictly self-release as a different identity, took the Islamic norms, the moral rules and the element of religiousity as a measure. The positive characters were identified by their religiousness, their importance for the concepts of morality and namus. Nevertheless, Ahmet Mithat has seen his characters not matching this understanding as negative characters. In this context, the novel is not categorized according to the Christian religion in which the non-Muslim characters living in France, and is included in the novel's philosophy according to their moral and fairness, which is one of the fundamental aspects of Islam. However, the example attitudes of Abdullah Nahifi, the type that Ahmet Mithat idealized in the novel, and the representative of the Ottoman Turkish-Islamic thought and moral understanding are also presented to the reader from a clear and clear perspective.
In the XIX Century, the slow decline of the Ottoman State, losing its former glory, moving away from its military power and facing many political and administrative problems paved the way for the European states to increasingly interfere in the domestic matters of the Ottoman state particularly through the life of non-Muslim elements within the Ottoman borders and thus to awaken their national feelings against the state. In order to secure its territorial integrity against nationalist movements, to integrate non-Muslims and non-Turks more thoroughly into Ottoman society and to prevent the European powers from interfering in its domestic issues, the Sultan introduced The Tanzimat Reforms in 1839. In this context, by getting rid of the Millet system and second class citizienship, non-Muslims were granted more civil liberties and rights that were equal to the majority. This article examines the way in which the prominent writer of the period Ahmed Midhat Efendi deals with non-Muslim characters in terms of ethical, religeous and cultural aspects and how he positions them in his 1898 novel Mesâil-i Muğlâka . The article analyzes the historical and political background and the author’s ideological position. The image and role of non-Muslim characters in the work is dependant upon the author’s approach to religion, ethnical identity and his understanding of civilization. He evaluates the positive characters in terms of their moral, religeous and honour codes whereas he positions the negative characters in terms of their distance from them. In this context, the non-Muslim characters of the novel who live in France are not categorized according to their faith, but instead are categorized in terms of the moral values which he considers to be the basis of Islam.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
