Atıf Sayısı
3
Görüntüleme
81
İndirme
29
Türklerin İslam dinini kabul etmelerinden sonra yazdıkları eserlerin konularından biri de Allah’a yakarıştır. Allah’a yakarışın anlatıldığı eserler “münacat”, “tazarru” veya “tazarru-nâme” adlarıyla anılmıştır. Tazarru-nâmeler manzum veya mensur biçimde yazılmıştır. Türk edebiyatındaki tazarru-nâmelerin en önemlisi XV. yy.ın ikinci yarısında Sinan Paşa tarafından manzum ve mensur karışık biçimde yazılmıştır. Sinan Paşa’nın Tazarru‛-nâme’si dışında Türk edebiyatında bu konuyla ilgili yazılan eserlerden birisi de Güvâhî’nin manzum Tazarru‛-nâme’sidir. Güvâhî’nin Tazarru‛-nâme’si Çorum Hasan Paşa İl Halk Kütüphanesi 19 Hk 2141 numarada kayıtlı bulunan 555 beyitlik manzum bir eserdir. Tespit edilebilen bu tek nüshalık eser XVI. yy.ın başında yazılmış, XVII. yy.ın ortalarında da istinsah edilmiştir. Muhteva bakımından dinî içerikli olan Güvâhî’nin Tazarru‛-nâme’sinde Allah’ın varlığının ve birliğinin, Hz. Muhammed’in, altı büyük peygamberin, dört büyük halifenin, Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin’in anlatıldığı bölümler ile “el-mev‛ize, şi‛r-i hakîkat, ilâhî” başlığı taşıyan bölümler yer almaktadır. Güvâhî eserinde dünyanın fani oluşundan, ahiret için hazırlık yapılması gerektiğinden ve günahların bağışlanması için Allah’a yalvarılması gerektiğinden bahseder. Klasik Osmanlı Türkçesi döneminin başında yazılan bu eserde Eski Türkiye Türkçesinin dil özellikleri görülmekle beraber kelime ve eklerdeki değişiklikler dikkat çekicidir. Metnin tamamına bakıldığında Türkçe kelimelere oranla Arapça ve Farsça kelimelerin yoğunlukta olduğu görülür. Bu çalışmada Güvâhî’nin Tazarru‛-nâme’sinin çeviri yazılı metni, eserin dil özellikleri ve eserde geçen kelimelerin dizini verilmiştir.
One of the subjects of the works they wrote after the Turkish people accepted the Islamic religion was to God. The words of Allah are referred to in the words of "munacat" or "tazarru" or "tazarru-nâme". It is written or written in a form or in a form. The most important of the tazarru-names in Turkish literature is XV. In the second half of the century, it was written by Sinan Paşa in a mixed form of manzum and mensur. One of the works written on this subject in Turkish literature, in addition to Sinan Pasha's Tazarru'nâme, is the Manzum Tazarru'nâme of Güvâhî. Tazarru'-nâme'si of Güvâhî's Çorum Hasan Paşa Provincial People's Library is a 555 beitlik manzum work registered in 19 Hk 2141. This is the only thing that can be found in the 16th. It was written at the beginning of the 17th. YY . It was also in the middle. God’s righteousness is the righteousness of the righteous, the righteousness of the righteous, and the righteousness of God. Muhammad, the six great prophets, the four great chaliphans. Hasan and Hz. The words of Hussein and the words of El-mev, the words of the Qur’an and the words of the Qur’an and the words of the Qur’an and the words of the Qur’an and the words of the Qur’an and the words of the Qur’an and the words of the Qur’an. He says in his work that the world is deadly, that it is necessary to be prepared for the Hereafter, and that it is necessary to be praised to God for the forgiveness of sins. In this work written at the beginning of the classical Ottoman Turkish period, the language characteristics of the Old Turkish Turkish are visible, and the changes in the words and attachments are remarkable. When you look at the whole text, you see that the Arabic and Persian words are in intensity compared to the Turkish words. In this work the translation of the Tazarru'nâme's written text, the characteristics of the work and the directory of the words passing in the work.
After adopting the Islamic religon, one of the subjects in Turkish literature has been praying to God. Writings which are related to praying to God are called “munacat”, “tazarru” or “tazarru-nâme”. Tazarru-nâme’s were written in either verse or prose. The most important Tazarru-nâme in Turkish literature was written by Sinan Paşa in the second half of the 15 th century; it’s style is a mixture of both verse and prose. The only other one known Tazarru’-nâme is Guvâhî’s Tazarru-nâme. Guvâhî’s Tazarru-nâme is a literary work composed of 555 verses, which is registered in Çorum Hasan Paşa İl Halk Kütüphanesi with number 19 Hk 2141. The only known copy of this literary work was written in the beginning of the 16 th century and duplicated by hand in the middle of the 17 th century. In Guvâhî’s Tazarru’-nâme, there are sections related to the existence and unity of God, Hz. Muhammed, six big prophets, four great caliphs, Hz. Hasan and Hz. Huseyin. Additionally, there are parts named “el-mev?ize, şi?r-i hakîkat, and ilâhî”. In his work, Guvâhî writes about the mortality of the world, preparation for the hereafter, and praying to God for forgiveness of sins. Though this work was written in the beginning of the classic Ottoman Turkish period, what is remarkable is that it shows characteristics of both the old Turkish language and the newer vocabulary and affixes. Reading the entire text shows that Arabic and Persian words are in density compared to Turkish words. In this work, we studied the transcribed text, language features and word indices of Guvâhî’s Tazarru-nâme.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
