Özet:

Lisanü’l-gayb lakabıyla anılan Hafız’ın şiirleri olduça geniş bir coğrafyada geniş bir kitle tarafından sevilmiş, beğenilmiş ve ezberlenmişir. Farsça bilenlerin bu şiirleri daha iyi anlamaları için şerhler yazıldığı gibi Farsça bilmeyenler için de Türkçe şerhler yazılmıştır. Hafız Divanının tamamına Türkçe şerh yazan kişiler sınırlıdır. Bunlar Sürûrî, Şem’î, Sûdî ve Konevî’dir. Konevî’nin dışındakiler birbirine oldukça yakın bir zaman diliminde yaşamışlardır. Şem’î ile Sûdî birbirleriyle görüşmüşlerdir. Konevî bunlardan iki yüzyıl sonra yaşamıştır. Sürûrî, Şem’î ve Konevî şerhleri tasavvufî yorumların ön plana çıktığı şerhlerdir. Makalede bu şerhlerin içinde tasavvufî yorumlarındaki aşırılık ile eleştiri konusu olan Konevî şerhi hakkında bazı tanıtıcı bilgiler verdikten sonra onun metne verdiği anlamlar değişik açılardan sınıflandıracak ve bu anlamlar yer yer Gölpınarlı ve Sûdî’nin anlamlarıyla karşılaştırılacaktır.

Anahtar Kelimeler: