Özet:

Bağdat doğumlu Ahmet Haşim (1883/ 1884 -1933), şiirinin ikinci evresinde izlenimci şiirleri ile dikkati çeker. Haşim’in kimi şiirlerinde özellikle sembolist şair Régnier’in etkisi hissedilir. Annesinin elem, keder, hüzün gibi hislerini anlatan ve bütün hayal âlemini hüzün ren¬gine bürüyen hatıraları yanında, hüznün bir çeşit biçim değişimi olan akşamların kızıllığını yakalamakla, bu renkler üzerinde çalışmakla uğraşır. Güneşin batarken oluşturduğu kızıllığın yansıdığı doğayı, suları sever. Şair gurup vaktini, suların tutuşmuş gibi göründüğü saatleri yeğlemiştir. Pek çok araştırmacı görülen anı yakalama konusunda izlenimci bir ressam gibi çalıştığının altını çizmektedir. Çok genç yaşta ölen Avni Lifij (1886- 1927) ise bu kuşak sanatçıları arasında resmin yanı sıra edebi¬yata olan ilgisiyle de dikkati çekmektedir. Osman Hamdi Bey’in ilgisini çeken Lifij bir yıl kadar Sanayi-i Nefise’ye devam ettikten sonra Şehzade Abdülmecid Efendi’nin yardımıyla Paris’e gönderilmiştir. Büyük boyutlu çalış¬malarından çok özellikle İstanbul görünümleri dikkate değer. Çalışmaları arasında oldukça fazla sayıdaki man¬zaralarında sadece görünümü resmetmekle yetinmemiş hayal gücü ve o manzara karşısında hissettikleri de eserlerine yansımıştır. Pek çok araştırmacıya göre şiir-re¬sim bağlantısının izlenebileceği İstanbul manzaraları sa-natçıyı şair Ahmet Haşim’e yaklaştırır.

Anahtar Kelimeler: