Özet:

20. yüzyıl Dada hareketiyle birlikte sanatın tanımı geri dönülmez bir şekilde değişmiş, sanat dalları arasındaki keskin ayrımlar ortadan kalkmaya ve sanat disiplinlerarası bir yapıya bürünmeye başlamıştır. Bu durumla birlikte, sanatta yeni ifade biçimleri doğmuş, performans, şiir, dans, söyleşi gibi anlatımlar da sanatın alanına dahil olmuştur.Böylecesanatın en soyut dalı olan müzik, bu gelişmeler ile birlikte,sanatçılar için plastik sanat dallarıyla ilişkilenmeye açık yeni bir alan haline gelmiştir. Soyut resmin kurucularından Kandinsky, renklerin müziksel bir tınıya sahip olduğundan bahsetmiş ve Sanatta Zihinsellik Üzerine adlı eserinde, renkler ile müzik aletleri arasında ve onların çıkardıkları seslerle benzerlikler kurmuştur. 1950 sonrası sanatına baktığımızda, özellikle Fluxus hareketi ile birlikte müziğin, sanat eserlerinde, bizatihi çalışmanın ana nesnesi olarak yer aldığına tanık oluyoruz. Çalışmada, özellikle 2000 sonrası karşımıza çıkan ve eserlerde yeni anlam katmanları yaratan müziğin, plastik sanatlar ile olan ‘güncel’ diyaloğu incelenecektir.

Anahtar Kelimeler: