Görüntüleme
69
İndirme
28
Can Yücel şiirlerinden yola çıkılarak ironi kavramına yöneldiğimiz bu çalışmada, sözün bir duruş olduğu görülmüştür. Estetik’in değindiği kavramlardan biri olan komik ve bunun yansıma biçimleri de ele alınmıştır. Düşünmeye sevk eden bir gülmecenin şiirde işlenişi aktarılır. Eleştirel bir tarz olarak karşılaşılan ironi tanımlanırken şiire nasıl yerleştirildiği de örneklendirildi. İmgeden çok düşünceye hizmet veren bir şairin üslubuyla şiirin söylemi iletmede bir araç haline getirildiği de çalışma esnasında gösterilmektedir. Üslup ve bakış açısının paralel gittiğine şahit olunan bu çalışmada şiirin farklı bir boyutuyla karşı karşıya gelindi. Geleneksel şiir dilinden ayrı olarak oluşturulmuş, şaire özgü, yani orijinal bir düş dünyasıyla ortaya çıkan bir dil yapısı da tanıtılma imkânı bulmuştur.
In this work we go out of the Poetry of Can Yücel to the concept of irony, it has been seen as a position. One of the concepts referred to in aesthetics is funny and its forms of reflection are also discussed. The poetry of a laughing person is translated into the poetry. The irony that is seen as a critical style is also described as how the poem is placed. It is also shown that a poet who serves a lot of thought with the style of poetry becomes a tool in the transmission of the word during the work. In this study, which has been witnessed that the perspective and perspective are going parallel, the poem is faced with a different dimension. A language structure that was created separately from the traditional poetry language, a poetry-specific, i.e. a original dream world, has also found the possibility of introduction.
Alan : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley