Abstract:

Bu çalışmada siyasal teoride yer alan liberal demokrasi eleştirileri incelenmektedir. 20. Yüzyılın ikinci yarısından itibaren güçlenen modernizm ve liberalizm eleştirileri bağlamında, liberal demokrasinin de krizde olduğu ileri sürülmüştür. Bu eleştirilerde liberal demokrasinin temsil yeteneği, katılım kapasitesi gibi meşruluğa ait alanlar sorgulanmıştır. Liberal demokrasi modelini eleştiren teorik yaklaşımların bir kısmı, aynı zamanda katılım, kamusal alan, temsil ve yurttaşlık üzerine yeniden düşünerek yeni stratejiler önerdiler. Bu, modern demokrasinin eşitlik ve özgürlük ideallerini derinleştirme iddiasinda olan bir teorilestirme girişimiydi. Radikal demokrasi projesi ve stratejileri olarak adlandırılan bu teoriler, müzakereci demokrasi ve agonistik çoğulculuk gibi birbirinden farklı formülasyonlardan oluşur. Bu makalede, liberal demokrasiye yönelik temel eleştirel argümanlar incelenerek, yeni teorilerin bir sınıflandırılması yapılmıştır.

Keywords: