Özet:

Ankara binlerce yıldır iskâna sahne olan tarihi bir şehirdir. Hititler devrinde kurulduğu tahmin edilen şehir daha sonra Frig, Galat, Roma ve Bizans’ın hâkimiyetinde kalmıştır. Malazgirt’ten sonra Anadolu’ya gelen Türkler de bu tarihi şehre yerleşmişlerdir. Bu çalışmada, mescid ve zaviyelerden hareketle Ankara’nın Selçuklular devrindeki kentsel gelişimi ele alınmıştır. Bu yapılardan Türklerin Ankara’da ilk olarak İç Kale’ye yerleştikleri, kentin XII. yüzyılın sonlarına kadar kaleden ibaret olduğu anlaşılmaktadır. Mahalleler etnik ve dini gruplara göre ayrılmış ve İç Kale’den çıkarılan gayrimüslimler Clemens Kilisesi’nin çevresine topluca iskân edilmişlerdir. Bir sınır kenti olduğu için yoğun bir iskâna sahne olmayan Ankara, ancak XIII. yüzyılın başlarında kale ve surların dışına taşmıştır. Şehrin sur dışındaki ilk mahallesi kalenin batısındaki Kızılbey Mahallesi’dir. Şehir iki kısımda gelişmiştir. Türklerden önce de izlerine rastlanılan bu ikili yapı, Selçuklular devrinde daha belirgin bir hale gelmiştir.

Anahtar Kelimeler: