Abstract:

Mensur şiirin 19. yüzyıl ortalarında Fransa’da ortaya çıktığı ve Baudelaire’in eserleriyle bir tür haline geldiği kabul edilmektedir. Türün edebiyatımıza gelişi ise Tanzimat dönemi ile olmuştur. Kaplan ve Tansel’in görüşleri doğrultusunda, Sinan Paşa’nın Tazarru’name’si bizdeki ilk mensur şiir örneği olarak kabul edilmektedir. Ardından Ekrem ve Hamid’le birlikte hem teoride hem de pratikte örnekleri verilmeye başlanır. Servet-i Fünun dönemiyle birlikte ise Halid Ziya’nın Mensur şiirleri türün gelişimine önemli katkı vermiştir. Ömer Seyfettin, edebiyatımızda Yeni Lisan makalesi ve hikâyeleri ile tanınmış bir şahsiyettir. Hikâyelerinin dışında şiir, mensur şiir, fıkra ve hatıra türlerinde de eserler kaleme almıştır. Edebiyata meylettiği yıllarda Namık Kemal’in şiirlerini ezberlediğini söyleyen Seyfettin’in şiirlerinde, Servet-i Fünun ve Fikret’in etkisi vardır. Şiirleri dışında yine bu etkiyle Mensur şiir örnekleri vermiştir. Ömer Seyfettin, ilki 1902 yılı, sonuncusu da 1919 yılında olmak üzere yirmi beş mensur şiir yazmıştır. Bu çalışmada Ömer Seyfettin’in mensur şiirleri üzerine bir değerlendirme yapmak amaçlanmıştır.

Keywords: