Özet:

Öğrenme ve öğretmenin niteliği, büyük ölçüde öğretim ortamının sunduğu iletiler tarafından belirlenir. Öğretim ortamında işe koşulan iletiler ne denli çeşitli ve yüksek nitelikli ise, öğretmen, öğrenci, ortam ve öğrenme içeriği arasında o denli bilgi, duygu ve düşünce etkileşimi gerçekleşir. Genelde eğitim yönetimi kurumları özelde ise öğretmenler, etkili iletişimin eğitim durumlarına sağladığı katkıların bilinciyle okullarda çeşitli fiziksel, teknolojik ve idari önlemler almakta ve uygulamalar gerçekleştirmektedirler. Bu önlem ve uygulamaların bütününe bakıldığında, yaklaşımın genelde iletişim kanallarını açık tutmaya yönelik ve daha ziyade öğretim teknolojileri ve materyallerine odaklı olduğu görülmektedir. Oysa etkin ve etkili iletişimin önünde engel olarak tanımlanabilecek ve iletişimin kaynak birim, alıcı, ileti ve dönüt öğeleriyle ilişkili birçok başka engel de bulunmakta ve bu engellerin aşılması okul yönetiminden öğretmene, öğrenciden ailelere tüm tarafların iş birliğini gerektirmektedir. Derleme modelinde yapılmış bu çalışmada, konu, iletişim biliminin alanına doğru genişletilerek ilgili literatür kapsamlı bir biçimde taranmış ve elde edilen bulgular arasında ilişki kurularak bir tartışma çerçevesi oluşturulmaya çalışılmıştır. İlgili literatürde, eğitim durumlarını etkileyen iletişim engellerinin farklı terimler ve sayılar halinde sunulduğu ve bu konuda standart bir engeller dizisinin bulunmadığı görülmüş; mevcut engeller arasından “dil ve anlatım, dinleme, algılama, bilgi, empati, güven duygusu, psikolojik durum ve iletişim kanalı” değişkenlerine ilişkin engeller üzerinde çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler: