Abstract:

Resim ve şiir sanatı arasındaki karşılaştırma, Antik çağda ilk olarak Simonides tarafından sesli ve görsel ifade kavramları üzerinden bir betimleme olarak ortaya çıkmıştır. Horatius, zıtlıkların birliğinden doğan dengeli bir yaklaşımla konuya değinmiş; Platon ve Aristoteles ise bu iki sanatı, doğası ve varoluşu üzerinden temellenen bir mantık çerçevesinde -birbirlerinden farklı olmakla birlikte- aynı sınıfsal çatı altında değerlendirmiştir. 15.16.yy’da ise Antik metinlerin çevirilerine erişim ve Rönesans’ın getirdiği uyanışla, tekrar bu iki sanatın bir temsiliyet meselesi olarak karşılaştırılması gündeme gelir. Leonardo Da Vinci’nin notları buna en iyi örnektir. Bu notlar, Da Vinci’nin ölümünün ardından öğrencisi Francesco Melzi tarafından “Paragone” adı altında kitaplaştırılır. Simonides’in savından yola çıkan Da Vinci, duyu organlarının karşılaştırmalı üstünlüğü üzerinden giderek adeta bir savunma metni yazar. Bu metin aynı zamanda şiir ve resim sanatının sınıfsal konumunu da açıkça sorgulamaktadır.

Keywords: