Özet:

Bu araştırmanın genel amacı yabancı dil ders kaygısının farklı örneklemlerde gelişimsel olarak araştırılmasıdır. Tarama modeline göre yürütülen araştırmada veri toplama aracı olarak Yabancı Dil Ders Kaygısı ölçeği kullanılmıştır. Lise ve üniversite öğrencilerinin örneklem olarak seçildiği araştırmada veriler tek yönlü varyans analizi, Mann Whitney U testi, Kruskall Wallis H testi, Korelasyon ve Regresyon analizine göre çözümlemiştir. Araştırma sonucunda örneklemi oluşturan öğrencilerin genel olarak yabancı dil ders kaygılarının düşük olduğu, sınıf ve lise düzeyi anne ve baba eğitim durumunun anlamlı düzeyde fark yaratmadığı belirlenmiştir. Lisans düzeyinde anne eğitim durumu açısından yabancılarla konuşma kaygısı alt boyutunda anlamlı düzeyde fark bulunmuştur. Lisans düzeyi için yapılan regresyon analizinde Dil dersinde konuşma kaygısının toplam varyansın %89’unu, dil dersine yönelik ilgi alt faktörü eklendiğinde ise %93’ünün açıklanabildiği görülmüştür. Lise düzeyinde de buna benzer sonuçlar elde edilmiştir. Araştırma sonucunda makul seviyede kaygının öğrenciyi motive edip, kazanımları arttırabileceği düşünülmektedir. Öğrencilerin yabancı dili gerçek hayatta kullanabilecekleri bir araç haline getirmek ve onlara anadili veya ikinci yabancı dili İngilizce olan kişilerle iletişim kurmasına imkân tanımak onların hedef dile ilgisini arttıracaktır. Özellikle dil dersinde konuşma etkinliklerinin planlanması ve teşvik edilmesi kaygı üzerinde etkili olacaktır.

Anahtar Kelimeler: