Özet:

Bu çalışmanın amacı hayvanları, insani konuları aktarmak için nesne olarak kullanan Wolfdietrich Schnurre’nin ‘ İhanet’ (Verrat) (1958) ve Luise Rinser’in ‘Kırmızı Kedi’ (1948) (Die Rotte Katze) yaptlarında hayvan- insan ilişkileri bağlamında arka dokusunu açlığın oluşturduğu ihanete ve öfkeye bağlı ‘suçluluk’ duygusu irdelenmiştir. İhanet adlı yapıtta baba ve oğul yaşamak ve Gibbon adlı maymunu yaşatabilmek için dostluk ve özgürlükten vaz geçmişlerdir. Kırmızı Kedi adlı kısa hikâyede ise 12 yaşındaki bir çocuğun kendisinin ve ailesinin var oluşuna karşın kırmızı bir kediyi tehdit olarak görmesi ve öfkelenip onu ortadan kaldırması aktarılmıştır. Her iki yapıtta da kahramanların tutumunun bedeli suçluluk ve üzüntü olmuştur. Çalışmanın ilk bölümünde çocukların davranışların ı daha iyi anlamak adına Maslov’un ihtiyaçlar hiyerarşisi açıklanmıştır. Daha sonra yapıtlardaki olayların geçtiği dönem koşutları ve eylem içerikleri verilmiştir. Son bölümde ise çocuk davranışları dönem koşulları ve güdüler ışığında karşılaştırılarak değerlendirmeler yapılmıştır. Ayrıca insanlarla benzer koşullarda yaşamak zorunda kalan ve hiç büyümeyen çocuk gibi nitelenen hayvanlara karşı çocukların davranışları da eleştirel bir tutumla ele alınıp irdelenmiştir.

Anahtar Kelimeler: