Özet:

Hiciv, "alay ederek ve küçümseme, hor görme ve eğlenme tutumlarını uyandırarak bir konuyu küçültme sanatı" olarak tanımlanabilir (Abrams, 187). Hiciv sanatı, antik Yunan ve Roma edebiyatında gelişmiştir. Homeros, sosyal ve ahlaki yolsuzluklarla ilgili yazan ilk kişidir. Bununla birlikte, Yunanlı Menippus ve eski Roma İmparatorluğu'ndan Horace bu edebi yöntemin ustalarıdır. Menippusçu hicivde, toplumun farklı sosyal ve ekonomik sınıflarından bir dizi olağanüstü karakter, yozlaşmaları çeşitli bakış açılarından tartışır (Abrams, 189). Bir hicivist, okurların dikkatini toplumsal, politik ve ahlaki yolsuzluklara çekmek için konuyu ve olayı mizahla ve küçümseme ile işler. Hicvin amacı, insanların hatalarını düzeltmek veya onarmak olabilir veya olmayabilir. Bu makale, Aldous Huxley'in Point Counter Point’indeki (Ses Sese Karşı) (1928) ve Ahmet Hamdi Tanpınar'ın Saatleri Ayarlama Enstitüsü’sündeki (1961) toplumsal ve ahlaki yozlaşmanın nasıl temsil edildiğini karşılaştırmayı amaçlamaktadır. İlgili metinlerde, Menippusçu hicvi, eleştirel tutumu açıklamak için kullanacağız. Menippusçu hicivdeki gibi, her iki yazar da okuyucunun dikkatini insanların yanlış davranışlarına çekmek için toplumun farklı sosyal ve ekonomik altyapısına sahip çeşitli karakterlerini kullanmaktadır. Kültür ve tarih, her iki yazar için hicvin hedefi ve toplumsal bozulmanın nedeni olmuştur. Dolayısıyla, kültür, romanlardaki karakterlerin belleğini aktarmak için Huxley ve Tanpınar tarafından bir araç olarak kullanılır ve bu durum, karakterlerin diyalogları aracılığıyla da anlaşılır.

Anahtar Kelimeler: