Özet:

İslâmiyet’in yayılmasıyla birlikte çok sayıda Hıristiyan topluluk Müslümanların egemenliği altına girmiştir. Hıristiyanlar Müslümanlarla ilk dini diyaloglarından itibaren İslâmiyet’i gerçek din, Hz. Muhammedi de Peygamber olarak kabul etmediler. Başta Zımmî Hıristiyanlar olmak üzere Bizanslı müellifler de İslâmiyet’i Hıristiyanlığın sapık mezheplerinden biri, Hz. Muhammed’i yalancı, sahtekâr, deccalin habercisi, makam sevdalısı olarak tanıttılar. Kindi, John of Damascus, Theophanes ve Nicetas bunların başında gelmektedir. Ermeni tarihçiler de bu kaynakların tesiriyle aynı çizgiyi takip etmişlerdir. Ancak Ermeni kaynaklarında daha çok rahip Bahira olayı üzerine bir Muhammed algısı kurulmuştur. Onlara göre Muhammed din adına ne öğrendiyse öncelikle Bahira’dan sonra Yahudiler’den öğrenip uydurma bir din ortaya atmıştır. Bununla birlikte diğer Hıristiyan kaynaklarda olmayan Cerinthus adlı bir din adamının fikirleri de Hz. Muhammed’i etkilemiştir. Thomas Artsruni, Moses Dasxuranc'i, Ani’li Samuel, Anili Mixt’ar, Vardan, Genceli Krakos adlı ortaçağ Ermeni tarihçilerinde şekillenen Hz. Muhammed algısı; onu tanımaktan ziyade, görmek istediği gibi yorumlamak ya da tarihin yeniden kurgulanması olarak özetlenebilir.

Anahtar Kelimeler: