Özet:

Deyimler, genellikle gerçek anlamlarından farklı anlamlar yüklenen ifadeler olup, kalıplaşmış sözcüklerden oluşan sözdizimleridir. Deyimlerin öğretiminde, erek dilin kültürel boyutu göz önüne alınmadığında ulusların kültürel özelliklerinden kaynaklanan iletişim sorunlarının yaşanabileceği olağandır. Deyimler, Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlere olumsuz iletişim sorunlarından kaçınmak için anlamları betimlediği durumlara uygun olarak öğretilmelidir. Bu çalışma, deyimlerin öğretiminde iletişim boyutunun yanı sıra kültürel ögeler de dikkate alınarak yapılmıştır. Öğretim, hedef deyimleri işitsel ve görsel materyallerin kullanılarak yapıldığı bir grup ile aynı deyimlerin metin içerisinde verilerek yapıldığı ikinci bir grup oluşturularak yürütülmüştür. Çalışmada, bu iki farklı teknik yani işitsel-görsel araçlarla yapılan öğretim ile bağlamlama yöntemi ile yapılan öğretim karşılaştırılarak öğrenmeye olan etkileri saptanmaya çalışılmıştır. Öğretime kaynak oluşturan deyimlerin belirlenmesi için Türkçe’nin yabancı dil olarak öğretiminde kullanılan dört farklı kitabın B1-B2 düzeyleri esas alınmıştır. Araştırmada kullanılan deyimler bu kaynaklardan derlenmiştir. Öğrenenlere, araştırmaya konu olan deyimleri kapsayan bir ön test uygulanarak hazır bulunuşlukları belirlenmiştir. Ön test verileri dikkate alınarak öğretim programının içeriği ve süresi planlanmıştır. Planlanan öğretim süresi sonunda, önceden uygulanan ön test verileri ile öğretim sonundaki son test verileri istatistiksel yöntemler kullanılarak betimlenmiştir.

Anahtar Kelimeler: