Özet:

Özellikle yirminci yüzyılın ikinci yarısında ivme kazanan Uyumsuz Tiyatro anlayışı yeni bir tür olarak belirdiğinde anlaşılmaz olarak değerlendirilmekle kalmayıp, aynı zamanda saçma bulunmuş, şaşkınlık yaratmıştır. Eylemleriyle varlığını gösteremeyen insanın amaçsızlığı, umutsuzluğu trajik-komik karşıtlığında sergilenmiştir. İzlekleri ve savunduğu ilkeleriyle iki dönemde değerlendirilebilen Uyumsuz Tiyatro anlayışı daha çok aralarında Ionesco, Beckett ve Genet’in bulunduğu ve uyumsuzluğun uyumu üzerinde duran ikinci dönem yazarlarının öncülüğünde gelişim göstermiştir. Bu tiyatro anlayışının bu öncü üç ismi oyun yazarlıklarında kendilerine özgü biçemleriyle var olmuşlardır. Bu çalışmada, Ionesco’nun Kel Şarkıcı, Samuel Beckett’in Godot’yu Beklerken ve Jean Genet’nin Hizmetçiler isimli oyunları çevrimsel yapıları bağlamında incelenmiştir. Oyunların kendi dokusu ve bağlı bulundukları tiyatro anlayışıyla ilintili biçimde çevrimsel yapıyla kurgulanmış olmaları birbirinden ayrı biçemlere sahip bu üç oyun ve ayrı düşünceleri savunan oyun yazarlarını aynı paydada birleştiren ortak noktaları oyunların çevrimsel yapıları olmuştur. Sonuç olarak oyunlardaki bu yapının Uyumsuz Tiyatro anlayışının asallarını belirgin hale getirme amacına hizmet ettiği saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler: