İmza, bir yazının altına kimin tarafından yazıldığını veya muhtevasının tasdik edildiğini belli etmek üzere konulan isim veya işaret (Öksüz, 1989: 29) olarak tanımlanmaktadır. İnsanın dünyadaki kalıcı izi kabul edilebilecek imza üzerine birden çok bilim dalı çalışmaktadır. Bununla birlikte imza becerisinin kazanıldığı dönem kabul edilen ilköğretim çağını konu alan çalışmalara ise literatürde rastlanılmamıştır. Buradan hareketle çalışmada ilköğretim öğrencilerinin sahip oldukları imza bilgilerini tespit etmek amaçlanmış, bu amaca ulaşabilmek için veriler, Türkiye’nin 7 bölgesinden belirlenen okullarda öğrenciler tarafından doldurulan “İmza Bilgisini Değerlendirme Formu” aracılığıyla toplanmıştır. Çalışmada betimsel araştırma modellerinden survey (tarama) metodundan yararlanılmıştır. Evren olarak Türkiye’deki ilköğretim öğrencileri seçilmiş, evreni temsil edebilen olasılıklı örneklem oluşturmak amacıyla kümeleme örneklemesi tipiyle çalışma grubu tespit edilmiştir. Öğrencilerin imza bilgilerine yönelik bulgular incelendiğinde ise, imzanın kişiye özel olduğu konusunda birçok öğrencinin hemfikir olduğu görülse de imzanın atılma şekli, imza sorumluluğu ve e-imza konusunda bilgilerinde eksikler olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların yarısından fazlası, hangi kalemlerle imza atabileceği konusunda ve imzanın hukuki sorumluluğu hakkında bilgi sahibi değildir. 600 ilköğretim öğrencisinin katılımıyla gerçekleştirilen çalışma sonucunda elde edilen veriler, imza becerisinin özellikle Türkçe derslerinde bir kazanım olarak ele alınmasının gerekliliğini ortaya koymuştur. Çalışma sonunda elde edilen verilerin Türkçe öğretmenlerine, öğretim programına yönelik içerik düzenleyicilerine, yazma eğitimi alanında çalışan araştırmacılara yararlı olacağı düşünülmektedir.
İmza, bir yazının altına kimin tarafından yazıldığını veya muhtevasının tasdik edildiğini belli etmek üzere konulan isim veya işaret (Öksüz, 1989: 29) olarak tanımlanmaktadır. İnsanın dünyadaki kalıcı izi kabul edilebilecek imza üzerine birden çok bilim dalı çalışmaktadır. Bununla birlikte imza becerisinin kazanıldığı dönem kabul edilen ilköğretim çağını konu alan çalışmalara ise literatürde rastlanılmamıştır. Buradan hareketle çalışmada ilköğretim öğrencilerinin sahip oldukları imza bilgilerini tespit etmek amaçlanmış, bu amaca ulaşabilmek için veriler, Türkiye’nin 7 bölgesinden belirlenen okullarda öğrenciler tarafından doldurulan “İmza Bilgisini Değerlendirme Formu” aracılığıyla toplanmıştır. Çalışmada betimsel araştırma modellerinden survey (tarama) metodundan yararlanılmıştır. Evren olarak Türkiye’deki ilköğretim öğrencileri seçilmiş, evreni temsil edebilen olasılıklı örneklem oluşturmak amacıyla kümeleme örneklemesi tipiyle çalışma grubu tespit edilmiştir. Öğrencilerin imza bilgilerine yönelik bulgular incelendiğinde ise, imzanın kişiye özel olduğu konusunda birçok öğrencinin hemfikir olduğu görülse de imzanın atılma şekli, imza sorumluluğu ve e-imza konusunda bilgilerinde eksikler olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların yarısından fazlası, hangi kalemlerle imza atabileceği konusunda ve imzanın hukuki sorumluluğu hakkında bilgi sahibi değildir. 600 ilköğretim öğrencisinin katılımıyla gerçekleştirilen çalışma sonucunda elde edilen veriler, imza becerisinin özellikle Türkçe derslerinde bir kazanım olarak ele alınmasının gerekliliğini ortaya koymuştur. Çalışma sonunda elde edilen verilerin Türkçe öğretmenlerine, öğretim programına yönelik içerik düzenleyicilerine, yazma eğitimi alanında çalışan araştırmacılara yararlı olacağı düşünülmektedir.
Field : Eğitim Bilimleri; Filoloji; Güzel Sanatlar; Hukuk; İlahiyat; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler; Spor Bilimleri
Journal Type : Uluslararası
Relevant Articles | Author | # |
---|
Article | Author | # |
---|