Özet:

Tarihin belli bir dönemiyle sınırlanamayan bir insanlık durumu olan yabancılaşma, öteden beri tartışılan, neredeyse insanlıkla yaşıt olduğu ileri sürülen, bununla birlikte endüstrileşme ile ivme kazanan modern toplumların ana gerçeklerinden biridir. Felsefi/psikolojik/sosyolojik bir kavram olarak ele alınan yabancılaşma problemi edebiyatta da kendisine tartışma zemini bulmuştur. Özellikle modern/postmodern edebiyatın bir mesele olarak ele aldığı kavram geçtiğimiz yüzyıldan başlayarak edebi metinler zemininde başat biçimde söz konusu edilen bir kavram olagelmiştir. Bu bağlamda yabancılaşma Türk edebiyatında da bilhassa 2. Dünya Savaşından sonra ortaya konan eserlerin temel meselelerinden biri olmuştur. Yakup Kadri Karaosmanoğlu Osmanlı İmparatorluğu’nun son yılları ve Cumhuriyet yıllarını idrak etmiş, Türk toplumunun Tanzimat’tan Cumhuriyet’e yaşadığı macerayı, değişimi eserine konu yapmış, modern Türk romanının teşekkülünde büyük bir basamak teşkil eden romancılarımızdandır. Bu çalışmada, toplumun tecrübe ettiği savaş hadisesinin insanın kendisine yabancılaşmasına yol açtığı tespitinden hareketle, bireyin kendine yabancılaşması ve bireyin topluma yabancılaşması süreçleri açıklığa kavuşturulmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler: