Özet:

Günümüz dünyasında dil öğrenimi kritik bir öneme sahiptir. Herkes ana dili dışında en az bir yabancı dili öğrenmek zorundadır ;fakat Türkiye’de ikinci bir dil olarak hem İngilizce öğrenimine hem de öğretimine ket vuran ilişkin hala duyuşsal veya bilişsel alandan kaynaklanan pek çok problem bulunmaktadır. Bu sebeple çalışmada üniversite öğrencilerinin yabancı dile ilişkin tutumları ile yabancı dil öğrenme stratejileri arasındaki ilişki araştırılmıştır. Türkiye’nin batısında bulunan iki üniversitede İngilizce ve Almanca bölümlerinde öğrenim görmekte olan birinci ve dördüncü sınıf öğrencileri araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır.Toplamda çalışmaya 204 öğrenci katılmıştır. Veri toplama araçları olarak Saracaloğlu (1992) tarafından geliştirilen Yabancı dile Yönelik Tutum Ölçeği (LAS) ile Oxford (1990) tarafından geliştirilen ve Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışmaları cesur ve Fer (2007) tarafından yapılan Dil Öğrenme Stratejileri Envanteri (SILL) ile toplanmıştır. Sonuçlar, üniversite öğrencilerinin yabancı dile yönelik tutumları ile sınıf düzeyi ve bölüm dışında cinsiyet, bulundukları üniversite, yurtdışı deneyimi olma değişkenleri ile anlamlı bir ilişki bulunmamıştır. Ayrıca bazı öğrenme strtaejileri ile bölüm değişkeni arasında anlamlı farklılıklar görülmüştür. Ek olarak üniversite öğrencilerinin bilişsel strtaejileri en fazla, sosyal stratejileri en az düzeyde kullandıkları bulunmuştur. İstatistiksel olarak dil öğrenme stratejilerinin tüm boyutları ile yabancı dile yönelik tutum arasında anlamlı ve pozitif ilişkiler tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler: