Özet:

Bu çalışma öncelikli olarak dil ve kültürün, dil öğretiminde ve dil çalışmalarında birbirinden ayrılamayacağını göstermeyi amaçlamaktadır. İkinci olarak ise bu çalışma İngilizcenin yabancı dil olarak öğretiminde kültürün de öğretilmesini gerekli olduğunu ileri sürmektedir çünkü bir dili öğretmek o dilin ait olduğu kültürü öğretmeden mümkün olamaz. Littlewood (1981) yeni konuşma kalıpları edindiğimizde, başka bir kültürün belirleyici özelliklerini benimsemek adına belli bir ölçüde kendi kimliğimizin belirleyici özelliklerini terk ettiğimizi ileri sürmektedir. Ayrıca, yine Littlewood (1981)’ e göre başka bir kültürün dünyayı anlamlandırma biçimini de benimseriz. Bu çalışma gösteriyor ki kültürel olguların eğitim programına dâhil edilmediği durumlarda eğitimle ilgili hedeflere gereken düzeyde ulaşılamamaktadır; bu nedenle böyle bir durumla karşı karşıya olan dil öğrencileri iyi ve kolay bir biçimde iletişim kuramayacaklardır. Gramer ve kelime bilgisi tek başına dil öğrencilerinin konuşmada akıcılık kazanmasına ve yabancı dilde başarılı bir şekilde sosyalleşmesine yardım etmeyecektir. Sonuç olarak, dil öğrencileri yabancı bir dilde dil yetisi kazanmanın yanı sıra kültürlerarası yeterlik de kazanmalıdır. Çalışmanın sonuçlarına göre, kültürel olgulara değinmeden İngilizcenin yabancı dil olarak öğretimi bizi İngiliz dili eğitiminin amaçlarına ulaştırmayacaktır. Aksine bu bizi yanlış anlaşılmalara ve yanlış yorumlamalara itecektir; bu yüzden kültür öğretimi müfredatın zorunlu ve önemli olmalı bir parçası olmalıdır.

Anahtar Kelimeler: