Abstract:

İnsanın konuşma yeteneği onun duygularını, düşüncelerini, isteklerini bütün incelikleriyle dışa vurmasına yaşamını sürdürmesine kaynaklık eder. Birey ana dili ile toplumsal kuralları kavrar, çevresi ile ilişki kurar. Dış dünyadaki sesler, görüntüler ve nesnelere dair bir durumu daha iyi anlatabilmek için bir benzetmeye başvurur. Bu durum da anlatımı güçlendirir. Bu taklit seslerde açıkça görülebilir. Taklit sesler doğa seslerinin taklidi sonucu ortaya çıkan seslerdir. Bu kelimeler çocukluktan itibaren dil kullanımında sıklıkla görülür. Günümüz dil öğretimi anlayışında yer alan bazı temel ölçüler esas alındığında Kaşgarlı Mahmud’un modern anlamda dil öğretimini yüzyıllar öncesinde, taklit sesleri de kullanarak başarıyla gerçekleştirdiği söylenebilir. Dil öğretiminin aslında bir kültür öğretimi olduğu gerçeği, çocuğun kendi dilinden yola çıkılması (sadelik, günlük hayata ilişkin örnekler), örneklerden hareket ederek öğretim, metinlerin öneminin farkında olma(atasözleri, şiirler), sıklıkla tekrara başvurma, Kaşgarlı Mahmud’un eserinde sayılabilecek bazı ilkelerdir. Bu çalışma doküman incelemesine dayalı olarak yapılmış; Türk tarihinde Türkçe öğretimine bakıldığı zaman bu alanda değerli bir eser olan Divânü Lûgati't-Türk, dil öğretiminde taklit seslerin kullanımı bağlamında incelenmiştir.

Keywords: