Özet:

Ferit Edgü anlatıları arasında güçlü bir ses/ güçlü bir değer olan küçürek öykü, görülen şey’in bilinci ve ruhu tahrik eden izdüşümleri sonrası metinleşir. Bu izdüşümün bir göstergesi olan “Konuşma” adlı küçürek öykü, kendi izbesinde çürüyen ve kötücül sanrısına dönüşerek varlık alanından iyicil değerleri kovan bir insanın tükeniş psikozunu muştular. Öyküde katastrofik bir yıkımın içine gömülen ve mutlak karanlık mekanında sesini yaşama kavuşturamayan modern insanın trajik süreci haykırılır. Açmazlarının içinde derinleşen çıkmazıyla yaşamın kıyısında kalan anlatı kişisi, kendi yaralarına sıkışarak içindeki yaşatıcı özü tamamıyla sönümler. Çalışmanın temel etimonunu veren “Konuşma” adlı küçürek öykü; yabancılaşma ve aidiyet, bungunluk ve çöküntü, umutsuzluk, çaresizlik, yalnızlık, iletişimsizlik izlekleri üzerine kuruludur. Bu izleklerle yaşam sürecinde güçlü kalkış noktalarını düşüren insanın yaşadığı ruhsal ve bilinçsel yıkımı gösteren çalışmamız ve küçürek öykü, insanlık ülküsünü yokluğa götüren süreçlere de gönderme yapar.

Anahtar Kelimeler: