Abstract:

Osmanlı’da fetvâların da manzum hâlde verilmiş olması Klasik Türk Edebiyatı için orijinal bir nazım türünün ortaya çıkmasına vesile olmuştur. Fetvâ kelimesi yiğit, genç, kavî anlamındaki fetâ kelimesinden türemiş ve müşkil bir meselenin verilen cevapla güçlü bir şekilde izahının yapılmasını anlatmıştır. İftâ, Osmanlı’da mühim bir halk hizmeti olarak bir meselenin hükmünün müftü veya şeyhülislamca araştırılarak ortaya konulmasını ifade etmiştir. Osmanlı’da şeyhülislâm veya müftülerin fetvâları genellikle Türkçe ve mensur hâlde verilmiş, ama orijinal bir şekil olarak manzum hâlde verilenlerine de rastlanmıştır. Böyle fetvâlar mensur fetvâlara göre çok az sayıda olmuş ve Divan şairleri arasında özel bir yeri bulunan şeyhülislâmların kaleminden çıkmıştır. Bu şeyhülislâmlardan birisi de Bostanzâde Mehmed Efendi’dir. Bu makalede onun manzum fetvâlarından tespit edilenler sunulmaktadır.

Keywords: