Özet:

“Herkes için eşitlik”, “Herkes için adalet” gibi evrensel söylemler adaletin tesisi için yeterli bir alt yapı hazırlayabilir mi? Adil bir toplumsal sistemin inşası için ne tür bir söylem pratiğine ihtiyaç vardır? “Adaletsizlik” söz konusu olduğunda yalnızca ekonomik eşitsizliğin akla gelmesi ne kadar doğrudur? Kültürel adaletsizlikler deaz ekonomik adaletsizlikler kadar önemli değil midir? Tüm bu sorular ışığında adalet kavramını ele almaya çalıştığımız bu bildiride adaletin üç farklı boyutuna dikkat çeken Nancy Fraser’ın adalet kuramının, klasik ve modern adalet teorilerinin eksik yönlerini gidermeye yönelik özel bir çabanın ürünü olarak yorumlanabileceğine dikkat çekmek istemekteyiz. Zira o, ne klasik anlayışta ne de modern anlayışta yer alan, “yeniden dağıtım”, “tanıma” ve “temsil” olmak üzere üç boyutlu bir adalet tasavvur etmektedir. Klasik adalet teorilerinde adalet dendiğinde, daha çok maddi kaynakların dağıtılması üzerinde durulması Fraser açısından eksik bir adalet kuramına yol açar ve bu yüzden o, kimlik ve farklılık eksenli tartışmaların alabildiğine yoğun bir biçimde yürütüldüğü çağımızda, bu eksikliği giderebilmek adına farklı bir adalet tasavvuru geliştirir. Biz de onun geliştirdiği söz konusu adalet tasavvurunun kışkırtıcı etkisiyle gerek küresel gerek lokal düzeyde farklılıkların çok fazla karşılaştığı günümüz dünya koşulları içerisinde adalet kavramının farklı bir gözle yeniden ele alınmasını düşünce dünyamıza katkısı bakımından gerekli ve değerli bulduğumuzdan bu bildiriyi kaleme almaya karar verdik.    

Anahtar Kelimeler: