Özet:

Yerleşik hayata geçip, tarım yapmaya ve mülkiyetini geliştirmeye başladığından beri yalnızdır insan. Kaynakların eşit dağılımı, yer, yiyecek paylaşımı önemli konular haline gelmiştir. Sahiplenme duygusunun ağır basması, insan ruhunda önemli dönüşümlere yol açmıştır. Yerleşik hayatın ilk dönemlerinden, Sanayi Devrimi ve sonrasına gelindiğinde, modern zaman, kapitalizm, bireyin varoluş ve hayatta kalma amacının yönünü değiştirmiştir. Ürün ve hizmetlerin satın alınması, tüketilmesi modern zaman insanının ana gündemine oturmuştur. Evde, sosyal hayatta “şeysiz” yaşama (ki içine tüm tüketim maddeleri konabilir) bireyi tedirgin, huzursuz, kaygılı bir ruhsal yapı içine sokmuştur. Modern zaman bireyi artık, planlı olmak zorundadır.  Planlı olmazsa, tıpkı yerleşik hayata ve tarımsal üretime geçtiği ilk günlerde olduğu gibi, çizdiği güvenli sınırlarının dışına çıkmış olur. O sınırların dışı ise, bir bilinmezliktir ve mutlaka güvenli alana dönmek mecburiyetindedir. Örneğin, yanında her daim, parfüm, deodorant bulundurmak zorundadır yoksa bedeninin ruhsal değişimler karşısında salgıladığı kokular bir anda tüm hayatını alt üst edebilir, onu yalnızlaştırabilir. Hâlbuki yalnız değil miydi zaten? Sistem yalnız olmadığı algısı içinde bir yalnızlık yaratmaktadır. Burada bireyin algı dünyasıyla oynandığı için, birey kendini kalabalık içine “dâhil” gibi hissetmektedir. Oysaki sürekli tüketim ve modern zaman masalları olan reklamlar, bireyi uyuşturmakta ve kendi yalnızlığının farkındalığının önünü tıkamaktadır. Bu çalışmada çeşitli ürün ve hizmet reklamları arasından örnek reklamlar incelenmiş ve modern dönemde çizilmeye çalışılan, yeniden yaratılmaya çalışılan bireyin, tabi tutulduğu, kendisine dayatılan sistem ortaya konulmaya çalışılmıştır. Aynı zamanda çalışma, bireyin ne zamana kadar kendini tüketim üzerinden tanımlamaya devam edeceğine dair bir sorgulama başlatma amacını da taşımaktadır. 

Anahtar Kelimeler: