Özet:

Günümüzde toplumların yapısına bağlı olarak örgütlerin de farklı bilgi, yetenek, etnik, cinsel, politik, dini vb. özelliklere sahip çalışanlardan oluştuğu bilinen bir gerçektir. Ülkelerin zenginlik kaynaklarının başında beşeri sermaye olarak nitelendirdiğimiz insan sermayesi gelmektedir. Bu sermayenin önemini kavrayan ve buna yönelik yatırımlar yapan ülkeler giderek zenginleşirken, bu durumu ihmal eden ülkeler ise giderek fakirleşmektedirler. Bu nedenle örgütlerin farklılığı bir sorun değil, bir fırsat olarak görmeleri ve buna dönük etkili bir insan kaynakları yönetimi stratejisi geliştirmeleri büyük önem taşımaktadır. Özellikle küreselleşme süreci kapsamında yöneticilerin, işgücü profilinde farklılaşmaların kaçınılmaz olduğu gerçeğinden hareketle insan kaynakları gelişimi için gerekli olan koşulları ve ortamı sağlayacak stratejiler, politikalar ve programlar geliştirerek farklılığı bir sinerjiye dönüştürmeleri gerekir.Bu bağlamda yapılan çalışmada, örgütlerde zenginliğin kaynağı olarak kabul gören “farklılıkların” insan kaynakları yönetimi çerçevesinde ele alınarak konunun önemi ortaya konulmuştur.

Anahtar Kelimeler: