Bu çalışmanın amacı ebeveynlerin çocuklarıyla kurdukları ilişkinin niceliğinin (çocukla geçirilen vakit) ve niteliğinin (çocukla yaşanan çatışma ve çocukla kurulan olumlu ilişki) onların özyetkinlik algısını yordayıp yordamadığını incelemektir. Bu nedenle 170’i (%81,7) kadın 38’i (%18,3) erkek olmak üzere toplam 208 ebeveynden veri toplanmış ve elde edilen verilerin çözümlenmesinde çoklu regresyon analizinden yararlanılmıştır. Araştırmanın sonuçlarına göre, çocukla çatışma yaşama ve çocukla kurulan olumlu ilişki değişkenleri ebeveyn özyetkinliğini istatiksel olarak anlamlı düzeyde yordamaktadır. Bu iki değişken birlikte toplam varyansın %29’unu açıklamaktadır. Çocukla geçirilen vakit değişkeni ise ebeveyn özyetkinliğini istatiksel olarak anlamlı düzeyde yordamamaktadır. Elde edilen bulgular ışığında ebeveynlerle çalışan ruh sağlığı uzmanlarının ebeveynlerin özyetkinlik düzeylerini arttırmak için ebeveynlik becerileri üzerinde çalışmaları ve çocukla iletişim konularına odaklanmaları önerilebilir.
the purpose of this study is to examine whether parents have established their influence with their children, and the positive relationship with the conflict and child experienced with the child is perceived by the perception of self-impactability, so 170 of 817 women 38 have collected data from the total 208 parents, and the solution of the obtained data is used by multiple regression analysis, according to the results of the research, the conflict with children and the positive relationship variables formed with the child are significantly pronounced in the mentality of parental self-impactivity, and the child-based positive relationship variables in the mentality of the child are significantly increasing the child's skills
Alan : Eğitim Bilimleri
Dergi Türü : Ulusal
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|