Abstract:

Nazım şeklinde yazılan hikâye türüne manzum hikâye denir. Bu hikâyeler Türk edebiyatında Uygur Türkçesi döneminde gelişme göstermeye başlamış İslamiyet’le birlikte Karahanlı döneminde farklı bir şekil ve muhteva kazanmıştır. Bu türünzengin örnekleri ise Eski Anadolu Türkçesi döneminde verilmiştir. Özellikle 14. ve 15. yüzyıllarda manzum hikâyeler hem sayı bakımından hem de muhteva açısından büyük bir zenginlik göstermiş, bu türün yanı sıra küçük manzum hikâyeler de kaleme alınmıştır. Bunlardan biri de Dâsitan-ı Hz. İsa (Cimcime Sultan) Hikâyesidir. Hikâye, Eski Anado-lu Türkçesi ile yazılmıştır. Hikâyenin müellifi belli değildir. 113 beyitlik bir manzumedir. Aruzun fâilâtün fâilâtün fâilün kalıbıyla yazılmıştır. Eserin yazması, Atatürk Üniversitesi Kütüphanesi, Seyfettin Özege Bölümünde (ASL) 60 numarada kayıtlıdır. Dâsitan-ı Hz. İsa bu numarada kayıtlı yazmanın 60b-73a varakları arasında bulunmaktadır. Bu yazmada ayrıca Hatun Destanı ve Kız Destanı adlı iki destan daha bulunmaktadır. Varakların her sayfasında 9 satır bulunmaktadır. Bildiride Hz. İsa Destanı’nın çevriyazısı yapılacak ve eserin dil özellikleri üzerinde durulacaktır. Destanda geçen dil özelliklerinden hareketle EAT’nin bazı yazılış ve şekil özelliklerine dikkat çekilecektir.

Keywords: