Views
46
Downloands
21
Faillik problemi, başta çağdaş eylem felsefesi ve sosyal teori olmak üzere pek çok sosyal bilim disiplininde -özellikle metodoloji tartışmaları bağlamında- geçen yüzyılın yoğun ve zor konuları arasında yer aldı. İlgili literatürün ahlak, hukuk ve politika gibi pratik felsefeye ilişkin tartışmalarında failliğin görünümleri temelde “toplumsal olan” çerçevesinde gündeme gelmiştir. Bu çalışmanın probleme Aristoteles ve Kant’ın getirebileceği açılımları görme girişimi, iki önemli çıktıyla sonuçlanmıştır. Birincisi bu iki filozofa ilişkin yaygın kanaatlerin yeniden düşünülmesi gerektiği ve aralarındaki önemli benzerlik ile düşünce sistemlerinin kader birliği; ikincisi ise -bazı çağdaş yorumların gidermeye çalıştığının aksine- bu benzerliğe rağmen Kant’ın Aristotelesçi faillik kavrayışında gerçekleştirdiği dönüşüm içinde toplumsalın ikincil bir konuma indirgenmiş olmasıdır.
The problem of agency was one of the most difficult topics of the past century, in the context of the methodological debates, in the social sciences especially in the contemporary philosophy of action and social theory. The agency in the discussions of the related literature on practical philosophy such as morality, law and politics have come to the fore within the framework of "the social". The attempt of this study to see the implications of Aristotle and Kant to solve the problem has resulted in two important outputs. First, it is necessary to rethink common comments about these two philosophers, and the enormous similarity of their philosophy; the second is that, despite this similarity, “the social” has been reduced to a secondary position in the Kant’s agency theory agints Aristotle’s.
The problem of agency was one of the most difficult topics of the past century, in the context of the methodological debates, in the social sciences especially in the contemporary philosophy of action and social theory. The agency in the discussions of the related literature on practical philosophy such as morality, law and politics have come to the fore within the framework of “the social”. The attempt of this study to see the implications of Aristotle and Kant to solve the problem has resulted in two important outputs. First, it is necessary to rethink common comments about these two philosophers, and the enormous similarity of their philosophy; the second is that, despite this similarity, “the social” has been reduced to a secondary position in the Kant’s agency theory againts Aristotle’s.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Cite
Print This Page
Share
Mendeley
