Abstract:

Yerel yönetimlerin önemli politikaları arasında yer alan sosyal belediyecilik konusu küreselleşme, yönetim ve yönetişim sürecine bağlı olarak tüm dünyada ve Türkiye’de günümüzde adından daha fazla söz ettiren bir konu olmaktadır. Sosyal belediyecilik, belediyeleri sadece alt yapı çalışmaları yapan bir kurum olarak görmeyen, belediye sınırları içinde yaşayan insanların sosyo-kültürel birikimlerine katkı sağlayan ve bu konuda belediyelere yeni görev ve sorumluluklar yükleyen sosyal boyutu daha güçlü bir kavram olarak literatürde ve uygulamada kendine yer bulan bir kavram olarak görülmektedir. Ancak sosyal belediyecilik tüm bu gelişmelere rağmen yöneticilerin olumsuz ve tutarsız tutumu, merkez ile yerel idare arasında sosyal politikaların uygulanmasında eş güdümün yeteri düzeyde olmayışı, partizanlık ve kayırmacılık gibi olumsuz etkenler, katılım ve yönetişimin yetersizliği, planlama ve projeksiyon eksikliği ve kaynak yetersizliği gibi nedenlerden dolayı istenilen düzeyde değildir.  Bu çalışmanın amacı Türkiye’de yerel yönetim birimlerinin sosyal belediyecilik alanında güçlü ve zayıf yönlerini tespit etmek, belediyeler tarafından gerçekleştirilen sosyal belediyecilik faaliyetlerini geliştirme ve daha iyi bir düzeye getirme çabalarında yardımcı olmak ve bu alanda çalışma yürüten araştırıcılara katkı sağlamaktır. Bu kapsamda öncelikle çalışmada Türkiye’de sosyal belediyecilik konusu kavramsal olarak ele alınacak, ardından belediyelerin neden sosyal belediyecilik çalışmalarına yöneldikleri aktarılacak ve sosyal belediyeciliğin başarısız olma nedenleri, kapsamdaki sorunlar ele alınacak ve sosyal belediyeciliğin geleceği tartışılacaktır. Aynı zamanda bu sorunların giderilmesi adına çözüm önerilerine yer verilecektir.

Keywords: