Yerel yönetimlerin önemli politikaları arasında yer alan sosyal belediyecilik konusu küreselleşme, yönetim ve yönetişim sürecine bağlı olarak tüm dünyada ve Türkiye’de günümüzde adından daha fazla söz ettiren bir konu olmaktadır. Sosyal belediyecilik, belediyeleri sadece alt yapı çalışmaları yapan bir kurum olarak görmeyen, belediye sınırları içinde yaşayan insanların sosyo-kültürel birikimlerine katkı sağlayan ve bu konuda belediyelere yeni görev ve sorumluluklar yükleyen sosyal boyutu daha güçlü bir kavram olarak literatürde ve uygulamada kendine yer bulan bir kavram olarak görülmektedir. Ancak sosyal belediyecilik tüm bu gelişmelere rağmen yöneticilerin olumsuz ve tutarsız tutumu, merkez ile yerel idare arasında sosyal politikaların uygulanmasında eş güdümün yeteri düzeyde olmayışı, partizanlık ve kayırmacılık gibi olumsuz etkenler, katılım ve yönetişimin yetersizliği, planlama ve projeksiyon eksikliği ve kaynak yetersizliği gibi nedenlerden dolayı istenilen düzeyde değildir. Bu çalışmanın amacı Türkiye’de yerel yönetim birimlerinin sosyal belediyecilik alanında güçlü ve zayıf yönlerini tespit etmek, belediyeler tarafından gerçekleştirilen sosyal belediyecilik faaliyetlerini geliştirme ve daha iyi bir düzeye getirme çabalarında yardımcı olmak ve bu alanda çalışma yürüten araştırıcılara katkı sağlamaktır. Bu kapsamda öncelikle çalışmada Türkiye’de sosyal belediyecilik konusu kavramsal olarak ele alınacak, ardından belediyelerin neden sosyal belediyecilik çalışmalarına yöneldikleri aktarılacak ve sosyal belediyeciliğin başarısız olma nedenleri, kapsamdaki sorunlar ele alınacak ve sosyal belediyeciliğin geleceği tartışılacaktır. Aynı zamanda bu sorunların giderilmesi adına çözüm önerilerine yer verilecektir.
Partaking among the important policies of the local governments, the issue of social municipalism, depending on the globalization, management and governance has made its mark both in Turkey and all over the world. Social municipalism is seen as a socially strong concept that takes part in the literature and in practice in the way that not only does it regard the municipalities as the institutions which are for just infrastructure works but also they contribute to the cultural richness of the people living within the boundaries of the municipalities and assigning new duties and responsibilities for them. However, despite all these improvements, social municipalism is not at the desired rate as a result of the administrators’ negative and inconsistent attitudes, lack of coordination between the central and local in the implementation of social policies, negative factors such as partizanship and favoritisim, lack of participation and governance, lack of planning, projection and source He aim of this study is to identify the strong and weak sides of local governmental units in Turkey in the field of social municipalisim and help them make these practices better and contribute to the researchers studying in this field.
Field : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Ulusal
Relevant Articles | Author | # |
---|
Article | Author | # |
---|