Özet:

Modernizmin ikili yapılarına kafa tutan; farklılık, melezlik gibi kavramları savunan postmodernizm, eski değerlerin artık işlevlerini yitirdiği iddiasındadır. Aydınlanma ve modernizmin vaatlerinin, iyimserliğinin sömürüye, savaşlara, yıkıcı birçok şeye çare olmadığını iddia eden postmodernizm; modernizmin maskesini düşürme amacındadır. Bu yüzden de postmodernizm; modernizmin amaç, tasarım, hiyerarşi, merkezilik, sınır, belirlenmişlik gibi unsurlarını ters yüz etmeye çalışmaktadır. Postmodernizmin bu tavrını mimaride, resimde, edebiyatta ve diğer alanlarda da görmek mümkündür. Özellikle edebiyattaki bu aykırı tutum eserlerin diline de yansıdığı için, dildeki birçok söz dizimi ve dilbilgisi kuralının da göz ardı edilmesine sebep olmaktadır. Özellikle pastiş, parodi, kolaj gibi postmodern tekniklerin kullanıldığı bölümlerde bu daha fazla görülür. Bizim de bu makaledeki amacımız öncelikle postmodernizmin modernizme olan aykırı tutumunu ortaya koymak, daha sonra bu tutumun edebiyata ve edebi dile yansımalarını göstermek vesonunda da bunu İhsan Oktay Anar’ın Efrasiyab’ın Hikayeleri, Amat ve Yedinci Gün adlı eserlerinden faydalanarak örneklerle ortaya koymaktır. Bu örneklerin yazımına dair tespitlerde Türk Dil Kurumu Yazım Kılavuzu esas alınacaktır.

Anahtar Kelimeler: