Özet:

Bu çalışmada, Türkiye’deki yoksullukla mücadele programlarının bağlı olduğu sosyal politikaların, sosyal hizmet uzmanlarının yoksulluk algılarıyla değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Türkiye, yoksul nüfusun gözle görülür ve resmi istatistiklerce de desteklenir biçimde yoğun olduğu bir ülkedir. Bu bağlamda yoksullukla mücadele adına çeşitli sosyal politikalar ürettiği sıklıkla siyasi gündeme taşınmaktadır. Bu çalışmada dikkat çekilmeye çalışılan, yoksullukla mücadelede siyasilerce sıklıkla sayısal gösterge olarak kullanılan sosyal ve ekonomik destek programlarının bir nevi yoksul yaratma programlarına dönen halidir. Şöyle ki yoksullukla mücadele alanındaki sosyal politikaların, yoksulu refah seviyesine ulaştırmaktan ziyade yoksulluğunu sürdürülebilir ve dolayısıyla yönetilebilir kılmak üzere sosyal ve ekonomik destek adı altında tasarlandıkları görülmüştür. Bu tartışmayı uzmanların anlatılarıyla bir sorgulamaya çevirmeyi hedefleyen çalışmadaki görüşmelerden de ortaya çıkan sonuç Türkiye’de sosyal politikaların hak temelli yaklaşımların olmadığıdır. Sosyal yardımlarla bağımlılık bir rıza ilişkisine dönüştürülmektedir. Devletin hegemonyasını sürdürülebilir kılmak amacıyla sosyal hizmet uzmanını kullanarak yurttaşına ekonomik desteklerle ulaşmakta ve toplumsal cinsiyet rollerini ve emek ilişkilerinden kaynaklanan gelir dağılımındaki adaletsizliği de pekiştirmekte olduğu görülmektedir.

Anahtar Kelimeler: