Özet:

Korunma gereksinimi bulunan çocuklara yönelik bugüne kadar farklı modeller geliştirilmiştir. Ülkemiz için yeni bir hizmet modeli de çocuk evleri modelidir. Bu araştırmanın amacı; çocuk evinde kalan çocukların çevreleriyle kurdukları ilişkilerin dinamiklerini ortaya koymaktır. Bu amaçla çocuk evinde kalan çocukların sosyo-demografik özellikleri ve korunma süreçlerine ilişkin veriler toplanmış ve çocukların aileleri, çocuk evi sistemi içindeki ve ev dışındaki sistemlerle ilişkileri ve katıldıkları sosyal faaliyetler ele alınmıştır. Araştırma nicel bir araştırma olarak tasarlanmıştır. Araştırmada İzmir’de çocuk evinde kalan12-18 yaş arası 101 çocuğa araştırmacının geliştirdiği görüşme formu uygulanmıştır. Çocuk evinde kalan çocukların % 77,2'sinin ebeveyninin her ikisinin de hayatta olmasına rağmen korunma altına alındığı görülmüştür. Buna rağmen çocukların % 51,1'i annesi ile ve % 45,1'i ise babası ile görüşmediğini belirtmişlerdir. Bunun yanında çocukların akrabaları ile görüşmeme oranları %50’ye yakınken akraba ile görüşme sıklığı ve korunma altında geçen süre arasında yapılan ki kare analizine göre anlamlı bir ilişki bulunmaktadır (p<0.05) Sonuç olarak, çocukların ilişki içerisinde olduğu sistemleri arttırmak ve bu ilişkileri olumlu anlamda geliştirebilmek için multidisipliner bir anlayışla çocuk, aile, çocuk evi ve çevre sistemlerini içine alan mesleki çalışmalar gerçekleştirilmelidir.

Anahtar Kelimeler: