Özet:

Dünyanın hemen hemen her yerinde eğitime olan talebin giderek arttığı görülmektedir. İnsanların toplumsal ve ekonomik hedeflere uygun yetiştirilmesi ve geliştirilmesi, geçmişe oranla günümüzde daha fazla önem taşımaktadır. Ülkelerin gelişmişlik düzeyleri nitelikli insan kaynaklarına ve ürettikleri teknolojiye bakılarak ölçülmektedir. Eğitim hizmetlerini eksiksiz olarak sağlayabilmek ve artan eğitim talebini karşılayabilmek için, eğitime ayrılan kaynaklarda da artış olması gerekir. Eğitime yeteri miktarda kaynak aktarılmaması, eğitimin amaçlarına ulaşmasında olumsuzluklara ve aksamalara neden olabilmektedir. Ülkelerin eğitime ayırdığı kaynak miktarı, o ülkenin genel ekonomisi içinde eğitimin yerinin ve öneminin de bir göstergesi olmaktadır. Türkiye’de bütçeden eğitime ayrılan paydaki yetersizlik ve adil olmayan kaynak dağılımları, örgün eğitim kurumlarındaki eğitim ve öğretim faaliyetlerini olumsuz etkilemektedir. Bunun sonucunda da, okullar ihtiyaçlarını karşılamakta ve finansal sorunlarını çözmekte çaresiz kalmakta ve kendi finans kaynaklarını yaratarak çözüm bulma yoluna gitmektedirler. Kavak, Ekinci ve Gökçe tarafındanyapılan bir araştırmada, Ankara kent merkezindeki ilköğretim okullarının bütçeden ayrılan kaynakların dışında kendilerinin 27 çeşit gelir kaynağı yarattıkları anlaşılmıştır. Tarama modelinde desenlenen bu çalışmanın amacı okul müdürlerinin görüşlerine dayalı olarak okulun finansal sorunlarını ve bu sorunların nasıl yönetildiğini ortaya koymaktır. Araştırmanın verileri Muğla İli Yatağan İlçesinde çalışmakta olan 15 okul yöneticisinden araştırmacılar tarafından geliştirilmiş ölçme aracı yolu ile toplanmıştır. Araştırma bulgularına göre, okullar kaynak yetersizliği nedeni ile zor durumdadır. Her okulun kendine özgü ayrı bir bütçesi yoktur. Okullar kendilerine kaynak yaratma konusunda sorunlar yaşamaktadır

Anahtar Kelimeler: