Özet:

Nahcivan Özerk Cumhuriyeti ülkemizin doğusundakısa kara sınırına sahip olduğumuz Türk ülkesidir. Çok eski çağlardan beri insanların yerleştiği bu küçük ülke insanları yerleştiği dönemlerden itibaren önemli bir tarım bölgesi olmuştur. Tarihte dutları, bostanı ve üzümüyle ün kazanmış bir bölgedir. Nahcivan dünyanındeğişik iklim tiplerine sahip ülkelerden biridir. İklim yapısı ülke tarımını etkilemiştir. Ülke tarımsal üretimi SSCB ekonomisine entegrasyonun gerektirdiği mono kültür tarım anlayışına göre zorunlu olarak dönüştürülmüştür. Bu dönüşüm sonucunda ayrı ayrı ürünlerin yetiştirildiği binlerce hektar arazi desen değişikliği yapılarak tek ürün üretimine ayrılmıştır. Özel mülkiyet kaldırılarak sovhoz ve kolhoz denilen tarımsal üretim yapıları meydana getirilmiştir. Bağımsızlık döneminden sonra tarıma daha fazla önem verilmiş. Özelleştirmeler yapılarak, birtakım reformlarla tarıma hareketlilik getirilmeye çalışılmıştır. Nahcivan tarımı bağımsızlık sonrası Ermenilerin ablukasının etkisiyle ve pazar ekonomisine geçişin verdiği sıkıntılar sebebiyle gerilemiştir. Ancak istikrarın sağlanması, Türkiye’nin de yardımlarıyla ülke siyasi sıkıntılar yanında ekonomik sıkıntılarını atlatmıştır. Tarım sektörü ülkenin ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde yeniden yapılandırılmış; özelleştirme sonucu sıkıntı yaşayan çiftçiler devletçe desteklenerek, tahıl, meyve, sebze ve endüstri bitkisi ağırlıklı bir yapıya dönüştürülmeye çalışılmıştır. Birim alandan elde edilen verim artışı sağlanmış, modern tarım tekniklerinin uygulanmasında önemli başarılar kazanılmıştır. Türkiye’nin teknik, tohum, zirai ilaç yardımı ve ekonomik teşvikiyle tarımsal dönüşüm ivme kazanmıştır. Bu çalışmada bağımsızlıktan günümüze Nahcivan Özerk Cumhuriyeti tarımsal yapısında görülen değişimler ele alınmıştır.

Anahtar Kelimeler: