Özet:

Kur’an-ı Kerim, Allah’ın kelamı olması hasebiyle bizzat kendisi tarafından çok değerli olduğu vurgulanmıştır. Onun bazı ayetlerinin ve surelerinin diğerlerinden daha da faziletli olduğuna dair sünnetten deliller bulunmaktadır. Bu yüzden Rasûlullah (sav.) ve O’nun talim ve telkinleriyle ashabı, Kur’an’ın bu yönünü, bazı isteklerinin kabul edilmesinde, sıkıntılarının giderilmesinde ve şerli varlıklardan korunmakta vasıta kılmışlardır. İlk İslami kaynaklarda Fezâilü’l-Kur’an ismini alan bu konu, sonraki asırlarda Kur’an ilimleri içerisinde Havâssü’l-Kur’an ismiyle müstakil bir başlık altında toplanmıştır. Zamanla bu alan genişlemiş ve küçük, orta ve büyük hacimlerde eserler telif edilmiştir. Birçoğu yazma halde bulunan bu eserlerden birisi de Ali Hıbrî el-Kütâhî’nin klasik kaynaklardan faydalanarak yazdığı Şifâü’l-ebdân isimli kitabıdır. Bu eserin yazma bir nüshası elimize geçmiş ve ona İlhami ismi verilerek onun, müellifine aidiyetini tesbit etmek amacıyla bu çalışma hazırlanmıştır. Anılan nüsha, yurt içindeki yazma kütüphanelerde bulunan beş ayrı nüshasının ve kaynak olarak faydalandığı, alanınınönemli eserlerinden olan Dürrü’n-nazîm isimli eserin muhtevalarıyla karşılaştırılmıştır. Bu mukayese neticesinde İlhami nüshasının, Şifâü’l-ebdân’ın mahtut bir nüshası olduğu yakinen anlaşılmıştır. Ayrıca eserin nüshalarının tam olanlarının tesbiti de yapılmış ve eseri tahkik etmek isteyenler için, itimat edebilecekleri nüshaların hangileri olduğu belirlenmiştir. Anılan eser, Kütahya Vahidpaşa kütüphanesine tarafımızdan hediye edilerek 3243 demirbaş numarası ile kaydedilmiştir.

Anahtar Kelimeler: