Özet:

İnsan nüfusunun hızlı bir şekilde arttığı, refah düzeyinin tüketimle de ölçüldüğü ve bu doğrultuda kaynak tüketiminin yoğun yaşandığı günümüzde, sınırsız insan ihtiyaçlarının sınırlı kaynaklarla nasıl karşılanacağıönemli güncel sorunlardan biridir. Üretim-tüketim ilişkileri ve bunların çevreye etkileri temelinden ortaya çıkan sürdürülebilir üretim ve tüketim, gelecek nesillerin kendi ihtiyaçlarını karşılama olanaklarını tehlikeye atmadan bugünkü ihtiyaçların karşılanması olarak tanımlanabilmektedir. Doğal kaynakların etkin kullanımı sağlanırken çevresel kalitenin de önemsenmesini benimseyen sürdürülebilir üretim ve tüketim yaklaşımı ekonomik, sosyal ve çevresel faktörler arasındaki ilişki ve birleşiminden oluşmaktadır. Sürdürülebilir üretim ve tüketimin benimsenme ve uygulanma süreci pek çok engelden dolayı yavaş, güç ve karmaşık olmaktadır. Bu çalışmada Türkiye’de sürdürülebilir üretim ve tüketimin benimsenmesinde karşılaşılan engellerin araştırılması ve değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Luthra vd. (2016)’nin çalışmaları temel alınarak, literatür araştırması ve uzman görüşlerinden elde edilen sürdürülebilir üretim ve tüketim engelleri Analitik hiyerarşi süreci yöntemi kullanılarak değerlendirilmekte ve önem düzeylerine göre sıralanmaktadır. Luthra vd. (2016)’nin, dünya nüfusunun büyük bir oranını oluşturan Afro-Avrasya ülkelerinden Hindistan’da yaptıkları çalışma sonuçları ile diğer bir Afro-Avrasya ülkesi olan Türkiye’de elde edilen sonuçlar karşılaştırılarak analiz edilmektedir. Bu çalışmanın, son yıllarda tüm dünyada hükümetlerin ve sanayinin odaklandığı, kabul görmüş sosyal bir amaç haline geldiği sürdürülebilir üretim ve tüketimin benimsenme sürecinde, işletmelere karşılaşabilecekleri önemli engellerin neler olabileceği ve bu engelleri bilerek hareket etmeleri konusunda faydalı olacağı düşünülmektedir. 

Anahtar Kelimeler: