Özet:

İnsanın sahip olduğu bilgi kaynakları akıl vahiy ve duyulardır. Bunlar onun yaşadığı dünya hayatına ait konularda her türlü bilgiye sahip olmasında insan için gerekli ve aynı zamanda yeterlidir. Ancak insanın maddi âlemden sonra yaşayacağı kabir ve ahiret gibi duyular ötesi alemler hakkındaki bilgileri ise Âyet ve hadislerle sınırlıdır. Bu konudaki bilgileri ihtiva eden Kur’an âyetleri ise müfessirler arasında farklı yorumlara konu olmuştur. Ehl-i Sünnetin önemli i’tikâdî ekollerinden olan Eş’arî mezhebinin görüşlerini benimseyen Fahreddin Râzî (v. 606/1209) bu konudaki âyetleri tefsir ederken şefaatin Allah’ın dilemesine bağlı olarak,âhirette küçük ve büyük günah sahibi Müslümanların affına vesile olacak bir ilahi lütuf olduğunu söyler. Mu’tezile ekolünün temsilcisi müfessir Kâdî Abdülcebbâr (v. 415/1024) ise mezhebî görüşlerine bağlılığının bir sonucu olarak büyük günah işleyene şefaat edilmeyeceğini, küçük günah işleyenlerin günahlarının da Allah tarafından affedileceğini söyler. O’na göre şefaat âhirette mü’minlerin derecelerinin yükselmesine ve elde edecekleri mükâfat ve sevabın artmasına vesile olacaktır.

Anahtar Kelimeler: