Özet:

Bu çalışma Türkiye’de 1940-1954 yılları arasında eğitim faaliyetlerini sürdürmüş Köy Enstitüleri’nin bu okullardan mezun olmuş kişilerin belleklerinde bıraktığı izleri ve kültürel kimliklerine etkilerini ele alan nitel bir araştırmadır. Yarı yapılandırılmış formda derinlemesine görüşmeler ve belge inceleme yöntemiyle, mezunların yaşam öykülerinin yönünü belirlemiş Köy Enstitülü olma deneyimini nasıl hatırladıkları araştırılmıştır. Bellek üzerine toplumsal kuramlardan yola çıkan bu çalışmada, bulgular analiz edilirken çalışmanın alt problemleri olan mekânla kurulan ilişki ve alışkanlıklar belleği konularına odaklanılmıştır. Analiz sonucunda özellikle işe dayalı eğitim ile mekânı birlikte üretme tecrübesinin ve Köy Enstitüleri’nde edindikleri gündelik yaşam pratiklerinin anılarda öne çıktığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler: