Özet:

1973 yılında yaşanan petrol krizi ekonomik, sosyal ve siyasal alanda yaşanan köklü dönüşümler açısından bir kilometre taşıdır. Bir yandan Altın Çağ’ın sona ermesine neden olan bu kriz, bir yandan da azgelişmiş ülkelerin tek çıkar yol olarak gördükleri neo-liberal politikaları hızla yürürlüğe koymalarına kaynaklık etmiştir. Bu anlamda azgelişmiş ülkeler, ticari ve mali serbesti, özelleştirme, düzensizleştirme ve dışa açılma politikaları aracılığıyla küresel ekonomiyle bütünleşmeye ve ekonomik büyümeyi gerçekleştirmeye çalışmışlardır. Ancak bu politikalar, üretimin baştan ayağa değiştiği yeni bir yapı ortaya çıkartmış; amaç ve beklentileri karşılamayan bir bütünleşme örüntüsü doğmuş ve ekonomik büyümeden çok ekonomik krizlerle karşılaşılmıştır. Türkiye’de de diğer azgelişmiş ülkelerden farklı gelişmelerin yaşandığını söyleyebilmek olası değildir. Bu süreçte, çok uluslu işletmelerin maliyet düşürme stratejilerinden biri olarak uygulamaya geçirdikleri üretimin dışsallaştırılmasına ilişkin uygulamalar, bir yandan azgelişmiş ülkelerde işgücü piyasalarına ilişkin koruyucu düzenlemeleri aşındırmış, bir yandan da çok uluslu işletmenin üretim ağında yer almak isteyen yerli işletmeleri kayıt dışına çıkmaya zorlamıştır. Kayıt dışı sektör ve istihdam, kayıtlı sektörü desteklediğine ilişkin şüphe ve endişe uyandıracak kadar hacim kazanmıştır. Bu çalışmanın amacı da bu şüphe ve endişelerden yola çıkarak, neoklasik işgücü sunumu kuramına göre “kayıt dışı istihdam” olgusunu nedenleri ve sonuçları ile incelemek ve özellikle 2008 yılındaki küresel mali kriz sonrasında Türkiye işgücü piyasasına etkilerini ortaya koymaktır

Anahtar Kelimeler: