Özet:

Evreni bütün olarak kavramaya çalışan felsefe, insanın karşılaşabileceği her türlü düşünceyi kendi konusu yapabilir. Bu durum, felsefenin konu olarak sınırsız bir içeriğe sahip olabileceğini göstermektedir. Dolayısıyla insanın bulunduğu her alanda felsefe varlığını ortaya çıkarabilir. Bu alanlardan biri de sinemadır. Sinema, bilinen dünya ve bu dünyadaki canlılar dışında yepyeni bir dünya kurup gösterme gücüne sahip olsa da asla insan olan karakterden vazgeçmemiştir. Bu açıdan sinemada insanı düşünmek, çeşitli felsefeciler aracılığıyla gerçekleştirilebilmekte ve felsefe tarihinde önemli bir yeri olan Hegel, tamamen insana yönelmiş bir felsefeci olarak sinemada düşünülmeye uygun olabilmektedir. Dolayısıyla onun ‘diyalektik yöntem’ini ve bu yönteminin temelini oturttuğu ‘köle-efendi diyalektiği’ni sinemada değerlendirmek, bu çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Bu bağlamda, çalışmada köle-efendi diyalektiğine uygunluğu açısından Spartacus (Spartaküs, Stanley Kubrick, 1960), Hegel’in ‘diyalektik yöntem’i (görüngübilimsel yöntem) çerçevesinde çözümlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler: