Abstract:

 Devletlerinönemli görevlerinden birisi vatandaşlarına asgari bir yaşam düzeyi sağlamakve  insan onurunu korumaktır. Sosyal devlet, bunu gerçekleştirmek için sosyal ve ekonomik yaşama aktif müdahale ederek sosyal adaleti sağlamayı kendisine görev kabul etmiştir. Yirminci yüzyılın son çeyreğinde meydana gelen ve kapitalist gelişmiş ülkeleri etkisi altına alan ekonomik krizin sorumlusu sosyal devlet uygulamaları olarak görülmüş, bu nedenle sosyal devlet uygulamaları yerini sosyal belediyecilik uygulamalarına ve STK’ların iyilik hareketlerine bırakmıştır. Sosyal Devlet ve Sosyal Belediyecilik uygulamaları bazı değerlendirmelere göre kapitalizmin kentlerde, kendini yeniden üretme süreci olarak görülmüş, başka bazı değerlendirmelerde ise siyasi bir kaynak olarak değerlendirilmiştir. Sosyal Devletin boşalttığı alana giren belediyeler geliştirdikleri sosyal politika ve uygulamalar ile bir yandan kent halkının refah, huzur ve esenliğini artırarak sosyal barışı ve dengeyi sağlamakla görevlendirilmiş, böylece siyasal sistemin devamlılığını sağlama yönünde bir çaba içinde olunmuş öte yandan yerel düzlemde sosyal kalkınmayı gerçekleştirme gibi sorumluluklarla karşı karşıya kalmıştır. 1980 sonrası yıllarda sosyal belediyecilik uygulamaları çıkartılan çeşitli mevzuat hükümleri gereği,sosyal yardımlar ve sosyal hizmetler olmak üzere iki temel başlık üzerinde yürütülmektedir.  Çalışmada günümüz Türkiye’sinde yerel düzeyde karar vericilerin sosyal belediyeciliğin önemini hala kavrayamamaları veya partizanca yaklaşımları nedeniyle bu uygulamaların sürekliliği olmayan, faydası geniş toplum kesimlerini kuşatamayan çalışmalara dönmüş olması, belediyelerin mali imkânsızlıkları ve yetişmiş eleman eksikliği gibi nedenlerle sosyal belediyeciliğin etkin uygulanamaması tartışılmıştır. 

Keywords: